18-24 Ekim

     Bağban bu haftaya hasta başladı. 17 Ekim günü bağban işgüzarlık yapıp yürüyüşe çıktı. Kulaklığını takıp önce yürüyüş yapıp sonra da koşacaktı. Ama hesaba katmadığı bir şey vardı. Hava soğuktu. Önce yürüdü, sonra koştu. Fazla koşamayacağını anlayıp tekrar yürüdü. Olan da o arada oldu. Ertesi günün akşamında grip olduğunu anladı.
     Önce önemsemedi bu durumu. Geçer, griptir diye düşündü. Sonradan anladı ki iş ciddi bir halde. Salı akşam eve dönerken bağın birine uğrayıp bağbanından biraz ıhlamur istedi. Soğuk algınlığına iyi gelir diye düşünmüştü. Bağın bağbanı da fazlasını söyledi:
-Ihlamur yetmez kardeş. Ben sana yanına biraz narçiçeği, biraz kuşburnu, biraz da zencefil kökü vereyim de hepsini karıştır, demle, iç. Bir şeyin kalmaz.
Aldı hepsini, geldi. Bağbanın anasına kaynattı, bir güzel de içti. İyi de gelmişti. Ama bir saat sonra gene kötü oldu. Neyse geçer heralde deyip babasının hastaneye gitme teklifini geri çevirdi. Ertesi gün gene aynıydı. Akşamı zor etti. Bu sefer dayanamayıp akşam babasıyla hastaneye gitti. Filmini çektiler, kanını ölçtüler, sonra bir iki ilaç verip rahatlattılar. Orda beklerken bir hasta geldi. Genç hastanın boynunda boyunduruk tir tir titriyordu. Konuşamayacak kadar korkuyordu. Hemen yatağa aldılar. Doğalgaz kuyusuna düştüğü söylendi. Birkaç yerinde kırık olabilirmiş. Bağban onu görünce bir kez daha kendine şükretti ve o genç için “Bırakın babası değil, kendisi anlatsın durumunu.” diyen hemşireye de fena halde kızdı. Çocuğun durumunu göremeyecek kadar anlamsızlaşmıştı o hemşire.
     İyi şeyler de oldu bu hafta bağban için. O Salı günü bağbanlığın ilk karşılığını aldı. Ama yarım vermişlerdi bu karşılığı. İki bağda bağbanlık yapıyordu ve birisinden haber gitmemişti bağbanın karşılığını verecekleri yere. Sinirlenmişti. Ama sonradan önümüzdeki ay kalan karşılığı vermelerini sağladı. Az da olsa bir karşılığın olması çok iyiydi. Sevindi, hayallerine devam etti. Bu onun için istemsiz bir tasarruf olacaktı. Ve hayalinde annesine almayı planladığı bulaşık makinesi yatıyordu.
     Bağban için bağlarını ilk kontrol zamanı da yaklaşıyordu. Kasımda ilk kontrolleri yapacaktı ve haftasonu bunun için biraz hazırlandı. Aslında biraz kızgındı bağdaki çubuklarına. Fazla sorunlu olanları vardı. Ama bunlar da normaldi elbette. Zamanla hepsine alışacak ve hepsinin üstünden gelecekti bağban.
     Şu geçen haftaki olaylardan dolayı da artık canı sıkılmıştı. Gül olayını kapatmak istiyordu artık. Bağban artık ne istediğini daha iyi biliyordu. O gülün olmadığı bir hayat. Gülün onunla bir bağban olma çabalarını önce sindirmişti. Ama sonradan bunu istemediğini anladı. Ve güle dedi ki:
-Bana bağban olmaya kalkma, ben de sana bağban olmaya kalkmayayım. Çünkü olursak birbirimize bıçkı olur, birbirimizi budarız.
Bu sözden sonra bağban olma çabasındaki gülden bir daha ses çıkmadı. Bağban da çıkmasını istemiyor zaten.
     Bağban bağını, çubuklarını çok seviyor. Onlara yardım da ediyor. Onların emanetlerine gözü gibi bakıyor. Ve bağban yola devam ediyor. Haftaya pazar bağbanı tekrar sınayacaklar. Ve bu sefer inşallah kalıcı bir bağbanlığa yolu gidecek. Bağban yoluna orda devam edecek. Bağban yolda ve duada…