kadehi tekrar doldurmak için mutfaða uðradý , mutfak her zaman ki gibi temiz derli toplu ve kendinin aksine , olmasý gereken yerdeydi , mutfak tam onun mutfaðýydý , fakat dikkatini tezgahýn üzerinde küçücük sinek-böcek mutandý birþeye baðýþladý , o yaratýk sanki tüm fayanslýðýn , ankanstreliðin içine ediyordu, parmaðýný uzatsa üzerine ölecekti , öldüremedi,
Düþüncelerinden arýnmak için içmek yerine yumurtalarý buzdolabýna dizmeye karar werdi , içmek onu böyle yapýyordu ( sýradýþý ), " böcekten hoþlanmýþtý ya da sinek hernesi – kimse ...
öldüremediðinin deðil öldürmediðinin farkýna vardý , bir farký var mýydý ? bunun hakkýnda binlerce punto düþüneblirdi .
Ee vaz mý geçmiþti herþeyden yani sokakta yakýþýklý bir kübalý adamýn ; çirkin , kendisinden daha yaþlýý þiþman bir kadýna yüreði aðzýna gelerek serenat yaptýðý parçayý defalarca dinlemeyecek miydi ? internette dolaþýp duran görüntü de onun da kalbi yine bir hoþ olmayacak mýydý ? Bakmadýðýnda kuruyan çiçekleri sewmeyecek miydi ? Beyaz çorabýn üzerine sandaletiyle sokaklarda dolaþan eli fotoðraf makineli turistlere gülmeyecek miydi ?

“ Bizi tek sýraya dizip herkesin diðeri olduðu yere götürdüklerinde, tüm iç dünyamýzdan da mý vaz geçeceðiz ? ben kendimi terketmek istemiyorum , yaþadýðým coðrafya ve onun fýrýldak orospu ruhlarý beni terketmeliydi , bizi kendini kuyunun en dibinde hisedenleri , bizim adýmlarýmýzla terketmeliydi … “


Birkaç sigara içerse daha ve ikinci kadehin kimin olduðunu unutup onu da bitirirse ... baðlantýlar elbette kopacaktý hayatla ,
onu gücendirmeyen þeylerden de uzaklaþacaktý ,
onu gücendirmeyen þeyler öyle hýrs ve umut gibi karmaþýklaþmamýþtý , onu gücendirmeyen þeylere o : herkesin dediði gibi “ sevdiðim þeyler “ diyemiyordu ,
çünkü onlar basitti , üç þeydi :
yaðmurdu , bitkiydi we …
Balkon her çýktýðýnda üzerine , ona kendini hiç hisetmediði kadar dýþlanmýþ hissettirirdi , dýþarýya çýkýpta herkesin arasýnda olamamanýn werdiði kuþ bakýþý hüzün ,
iþte sanki burasý herkesin diðeri olduðu yerdi … karþý komþudan yeni edindiði saksýlýk ona herþeyi sýcacýk hissettirdi , çiçekler nasýl da en hoþuna giden haliyle karþýsýndaydý … yaðmur parçacýklarý hemen yakýnýna düþmek için hiç gocunmuyordu …. Arasýra kadehin diðer sahibinin aldýðý yeni hýrkanýn çabucak eskimiþ dirseðine aþk þarkýsý mýrýldanýyordu ,
bütün iðreti durumlara raðmen iþte insandý ya da hernekimse , kandýrýlmýþtý yaðmur ve çiçekler tarafýndan ...
kafasýný hep o yöne çeviriyordu kendine mutluluk veren yere ...
sabaha yaklaþan saatlerin her iþine burnunu sokmasmdan býkmasýna raðmen , yine sabaha karþý yaðýyordu yaðmur ,,,

bitmemiþ kadehin sahibine bir mektup yazmaya karar verdi , aklýndan defalarca hep bambaþka doðrularý tekrarlamýþtý , yazýlmayan mektuplarda , doðruyu yazmanýn anlatabilmeye yetmediðini biliyordu .



HUZURSUZ CENNET
Yaðmur hala küfür gibi yaðýyordu yüzünü hep o tarafa dönüyordu , biliyorum baþarýlý olan þeyler hep amacýna ya da sahibine ulaþýp , ona geldiði yolu anlatabilen þeylerdir .
Bir mektup yazabilmek için ne kadar çok þeyi unutmamak gerekiyor . içtiði masadan sigarasýný ve papyonunu geri aldý , oturacakken geri dönüp küllüðü ve çakmaðý , yazmaya baþladýðýnda kýzdý … bir þiþe viskisi , o viskinin bardaðý , gözlüðü , oradaydý hala , o kadar kýzmýþtý ki ; teleportasyon icad edilse oraya teleport olacak kadar üþengeç bir kýzgýnlýk …
Yine de bu küçük kuþlar onun tiksintisinin önüne geçebilecek þeyler deðildi , yaþamý içmeye baþladýðý þiþe gibi , acý baþlayýp sonradan tatlýlaþmýyordu .
“ motor “ diyen herkimse onun senaryoyu önceden okumadýðýna emindi . yine de bir süredir onun verdiði telkinlerle televizyonu kapatmamýþtý , kondisyon aleti almýþtý , bilimum dalgalar iþte … hayata yamanmýþtý .

Kadehin diðer sahibine mektup :

“ Ýnsanoðlu arzularý onu becerdiði sürece yaþam denilen dengesizliði sürdürür , fakat bu esnada yavaþ yavaþ benliði tutuþmaktadýr. Arzularýyla iþi bittiðindeyse , küle döner baþarsýn veya “ siktir et olmadý desin “ uzun bir zaman onu savuracak bir rüzgar bulamazsa , kendini savurmak zorunda kalýr , bunun ne demek olduðunu sanýrým herkes biliyor...” sana yazmak yine zor olacak en iyisi baþka bir þekilde anlatmak :
Bir gün bir çocuk , arkadaþýmýz iþte üniverste yýllarýnda diðer arkadaþlarýmýz evide deðilken bana uðramýþtý. Bu çocuðu hep ezer dalga geçerdik , ( hala eziyorum galiba çocuk dediðme göre ) Biraz lafladýk iþte muhabbetin arasýnda evinin sularýnýn akmadýðý muhabbete dahil oldu . Gir buyur keyfine bak dedim , fena deðildi yaþamým o zamanlarda da yine , alkol kadýn dostlar (!) Eksik olmazdý, eðlence ekiðimizin de bir kýsmýný böyle gidermekte bir sakýnca yoktu ,
Banyodan çýktý temiz havlu olmadýðý için vermedim , ya da vardý da vermemiþtim hatýrlamýyorum , öyle altýnda sadece donu yanýma oturdu , titriyors-du , kýþtý zaten , ben kýþlarý da kapýyý penceriyi açarým ki ; sýcaða hiç gelemem, ayrýca çok sigara ve alkol tükettiðim için oksijene ihtiyacým vardý .
Pencereleri kapattým i kaloriferi zaten hiç akmazdým ibneler gelmeden önce , soðuk olmalýydý içerisi ona göre, bir elektrik sobasý vardý , onu aldým getirdim dibimize koydum çalýþtýrdým ,
-Yakma boþuna istemem böyle iyi , dedi …
-Ya oðlum saçmalama titriyorsun , dedim …
-Yok iyi gerçekten , yakmana gerek yok , saðol …
Trip atýyordu aklýnca , bizim ona verdiðimiz hasarý böylece gidermeye çalýþýyordu …
Þimdi düþünüyorum da , trip te atsa , gerçekten öle iyi bile olsa adam bizden iðrenmiþti , bunca zaman aptal yerine koyduðumuz o olsa bile iðrenilen bizdik .
Bunu uzun zamandýr düþünüyor olabilirim fakat bugün içimi daha da sýzlatýyor , ama içimi sýzlatan hala ona yaptýðýmýz deðil , onu bunun biliyor olmasý, o çocuðun …
Bu gemi yürümez , beni bu hastalýk iyice yufka yürekl yaptý sanýrým ,,,sen hala umut taþýyorsun aksime , bu kondisyon aletinin hiç faydasý yok ,
Ne kadar sarhoþtu artýk , gece tam onun gecesiydi , yaðmuru ve çiçekleri çok severdi , bir de … yaðmur artýk dinmiþ çiçekler karanlýða saklanmýþ olsalar bile onlarýn dibinde uyuyakaldý , son sevdiði þeyi unuttu ,
bütün bu tiksintiyi o kadeh baþlatmýþtý , üzerinde parmak izlerinin , aðýz salyalarýnýn olduðu deðiþtirilmemiþ kendi kadehi … ve o böcek mutfakta görüp öldüremediði , zamanla büyüyecek hastalýðý gibi …
-     Tatlým …
-     Tatlým … seslendi birileri ,
Beni yine bir zaman sonra böyle sanki çok istiyormuþum gibi betonla kafa kafaya vermiþ bulacaksýn ve þöyle diyeceksin :
-     Tatlým …
-     Tatlým …
Ve bende birazcýk ayýlabilirsem eðer :
-     Sana mektup yazabildim sonunda … bak orada kadehin yakýnlarýnda olmasý lazým ,
-Hýmmmm , bu kaðýtta hiçbirþey yazmýyor ; “ huzursuz cennet “ dýþýnda