Farklý duyular içindeyim þu ara. Neyi nasýl yapacaðýmý bilemez durumdayým. Öyle ki, hayattan soyutlanmýþ gibi ya da hayatýný tamamen deðiþtirmiþ gibi. Odaklandýðým noktalar deðiþti.
Önceleri ne kadar burada yazmasam da kalemim durmadan bir þey yazmaya çalýþýrdý. Þimdilerde ise inanýn hiçbir þey yapmýyor. 12. sýnýf öðrencisine has o takýnmýþ olduðum yoðun ders çalýþma sistematiðinden midir nedir kalemim sadece kitaplarýmdaki problemleri çözüyor. Ya benimkiler? sonu nereye gider bilmiyorum.
Vasat bir yazýcý olduðumu düþünüp bu siteye geliþtirme hayalleriyle girmiþtim oysa. Ancak geliþtirilebilecek bir yazým bile yok þu an elimde. Cümle kurmayý unutmuþ gibiyim.
Kalemim bana neden küstü, ona ne yaptým bilmiyorum ama þu an bu yazýyý bile taslaðýný oluþturmadan yazýyorum. Kalem elimdeyken týkanýp kalmaktan korkuyorum sanýrým.
Ve þimdi kalemime sesleniyorum: Sana ne yaptýðýmý ve beni neden bu hale düþürdüðünü gerçekten anlayamýyorum. Bunca yýldýr kullandýðm sevgili mavi kalemim. YGS ye kendisiyle girme hayalleri kurarken ÖSYM'nin bir kararýyla bir kez daha koptuðum sevgili varlýk. Nedir sorun? Söyle halledelim. Sonra da þu kýymetli insanlardan adam gibi bir özür dileyelim. Bak güya bu yazýyý hem özür dilemek hem de dua istemek için yazacakken iþi nerelere getirdim. Sensiz olmuyo. Bence artýk kendine gelsen iyi edersin.
Saçma sapan espriler ve alakasýz cümleler bir yana hakikaten bu konuda muzdaribim. Dua sizden inþ. hem bu konuda, hem de üniversite sýnavý konusunda:)