Yok bir haber, umut içimde bilmem ki niye elem ve keder
Yarin hasreti ruhumu davet eder, içim buruk birþekilde sessizce titrer
Gözler seyreder, dilim lal olur sükutun kavline meyleder, sürur bir sýr aþka rehber
Gün biter, gece yüreðime hüzünle ikamet eder, nefes müddetindir, söyle hal neyler



Yaþ gözlerime hucum ediyor, ahvalim sendeliyor gidiyor
Toprak niye yüzüme gülmüyor, güneþ gönlümü ýsýtmýyor, perdeler bir bir çekiliyor
Takat biterken, dil acizliðin vecdiyle bizarlýðýný hasrederken, ruhum dikenli telken
Aklým yetmiyor, bilgim þehadete cevaz vermiyor, ne derler zanný niye galip geliyor



Sinemde artýk þevk açmaz,zemheri kalýcýdýr býrakmaz
Düþüncelerim suskun sokaklar misali ruhum için, inþirahý kalbime niye aralamaz
Gönül kapým hiç açýlmaz kuytu köþelerin mahzun hali niye halimden biran çýkmaz
Kuþ uçmaz, ah o kervan hiç geçmeyecek gibi hüzün yüreðimden söyle niye ayrýlmaz



Ne azýðým var, ne ruhumdan tebarüz eden sýzý kalkar
Hani deva nerede bekleyen bir yar, umutlarým solgun bir çiçek misali çok korkar
Kanadý kýrýk bir kuþ nasýl ve hangi melalle etrafýna bakar yine kar yaðýyor bak yar
Hasretin vecdi sinemde bir kor misali her yanýmý yakar, yýkar bir hal koymaz ey ar



Sýðýnmak ne kabil, gecekondular var sinemde hemde kefil
Bizar olmak, umudu urbazsýz býrakmak, gül-i nihali hiç unutmadan hazla bakmak
Ýçimi daðlýyor yar, daðlarýn tepesinden akseden çýðlýk sinemin efkarýdýr bilesin yar
Ýniyorum artýk yükseklerden, edebin çehresinde yok olmak geliyor buab kalbimden



Mustafa CÝLASUN