Yüreðim titrerken, gözlerim dökerken, sükutu bir ar bilirken, nerdeydin
Sanki dipsiz bir kuyu, soyulmuþ bir yol, insana muhtaç ruhun sýrlarý misaliydin
Bilmem ki ne kadar sýzý hissederdin,kalbin hasretini zikredermiydin, söyle neydin
Her an o geçmeyen zamanlarýn hasadýna býrakmýþtýn, zeval içinde yaþatan farktýn



Halim tükenirken, dilim kendi ahvalini ayan ederken, gün biterken kederdin
Ruhumu esir alan bir hicrandýr, zemheriyi her vakit kalbimde hüzünle yaþattýn
Anlamadýn, bir an dahi olda derdin nedir diye hiç sormadýn, ne kadar anlamlýydýn
Ýnsaný çileden çýkartan bir acýydýn, vurgun yemiþ mazlum yaptýn ama usanmadýn



Nereye gitsem, akýlýmý emanete mi versem dedim lakin baþaramadým
Yalnýz baþýna yol alan bir yelkenli misali ummaný an be an ruhumda yaþattýn
Hasretin kollarýna býraktýn, çektiðim susuzluðu kalbime anlatamadým, kývrandým
Kaç zamandýr gönlümü nafile yere oyaladým, umudu býrakma diyerek inandýrdým



Bak þimdi yolun yolcusu, nefesin acýsý, ruhun serencamýnda neyevurgundum
Dilim bizar oluyor, gönlüm bilmem hala niye dur durak bilmeden umuda koþuyor
Bir vakit mi kalýyor, kabir vicdanýma sesleniyor, içim titreyerek kendinden geçiyor
Ne deyim, çaresiz boyun bükerim, el hak demek ki böyle olacakmýþ bahtým derim



Çektiðim acýlarý, çileli yolculuklarý, hasre kokan adýmlarý nasýl ifade edeyim
Kokladýðým çiçeklerin, umut içinde kanatlanan leyleðin, düþen yaðmura imrenirim
Artýk vakit geldi yaýnen bilir ve her katresinde eririm, nefesin bir aþk zadesiyim
Kendi halinde, sessizliðin tüm müþahhas dirliðinde, ümidin feyzi þimdi iliklerimde



Mustafa CÝLASUN