“Bütün sevgileri Alýp içimden
Varlýðýmý yalnýz ona verdim ben
Elverir ki bir gün bana derinden
Ta derinden bir gün bana “GEL” desin?”

               Ahmet Kutsi Tecer


Merhaba Ey Sevdam,

     Vururum kendimi sayfalara, sayfalar beni sunsun diye sana. Yine aklýmdasýn, yine bendesin, yine billur tanelerimsin, gözlerimden nur olup akýyorsun yüreðime.

     Allah’ýn emri peygamberimizin kavliyle istiyorum senden seni. Seni bana yar eden, seni bana yazar mý? Eðer vermek istemeseydi, istemeyi de vermezdi bilirim. Ve birgün benim olacaðýný da biliyorum.

     Yazamadýðým þiirim, çözemediðim resimsin; tadamadýðým lezzet, ulaþamadýðým yýldýzsýn; çýkamadýðým zirve, yaþayamadýðým aþkýmsýn. Benim olur musun? Dertlerime derman olur musun?

     Gelir misin bitsin diye bu iþkence, dokunur musun, dokunabilir misin gözyaþlarýma dinsin diyerek bu aðýt.

     Bu dokunduðum kaðýtlara dokunup öper misin bu mektuplara onun eli dokunmuþtur diyerek.

     Þu kara zindan olan gecelerime, sensizlikten kararmýþ olan ruhuma ýþýk olur musun, aydýnlatýr mýsýn dünyamý. Çok sürdü bu kýþ diyerek zangýr zangýr titremelerimi durdurmak için baharým olur musun?

     Yoksa koyar mýsýn beni yalnýz þu cennet vatan denen diyarda beni cehennemlerde yaþatmaya razý mýsýn? Bu þehirde nehir yok diyerek aksýn gözyaþlarýn mý dersin?

     Alem aþýk görsün, delirmiþ bir sevdalý görsün diyerek býrakýrmýsýn beni tek baþýma yoksa.

     Muradýmý bilirsin aþkýndan çýldýrmak arzum. Ýþte aþk bu diyerek naralar atmaktýr muradým.

     Ýster gel bahar ol bana cennetler sun, umut dolu yarýnlar için ýþýk ol bana, istersen de gelme muradýna kavuþ de cehennemlerde yanmam için ateþ ol bana.

     Her iki halde isteðimdir, dileðimdir. Sen sevgili dediðim sevdam içinin sesini dinle ve arzuma ulaþtýr.

     Ýþte yine bir güvercin uçurdum sana…