Yataðýmda yatan diðer bedenin uyarýsýyla uyandým uykumdan; sabah olmadýðýný üstelik olaðanüstü bir þeyler olduðunu da uyanýr uyanmaz fark ettim. Dýþardan, içerden, yanýmdaki bedenden gelen sesler, hepsi anlatmakta farklý ve kötü þeylerin olduðunu ve duman tabi ki en baþta anlatmakta, tüm boðuculuyla hissettirmekte olanlarý: YANGIN!

Daha önce köyde birkaç kez yanan ev görmüþtüm askere gitmezden önce ama sadece görmüþtüm, izlemiþtim biraz korkuyla daha çok da merakla acaba ne olacak diye. Bu sefer ise yanan bizim evimizdi üstelik babam evde olmadýðý için baþrolde ben vardým; izlenen korkuyla ve beklenen merakla ne yapacaðý, bendim.

Henüz baþlarý yangýnýn, kolayca çýkabiliyoruz evden ve bir ümit doðuyor büyümeden ve yemeden önce kurtarabiliriz evimizi diye. Kendimizi dýþarý attýk fakat biliyoruz tekrar içeri girmemiz gerek, giriyoruz da, ilk giren ben olmasam da giriyoruz içeri ve en önce sandýðý açýyoruz her þeyimiz orada çünkü dünümüz, bugünümüz, yarýnýmýz. Bir bezin içine sarýlý bilezikler, beþibiryerdeler ve diðer altýnlarý çýkarýyoruz. Ben deðilim bunlarý yapan ama görüyorum çýkarýldýðýný ve güvende tutmam için bana verildiðini. Bana veriliyor çünkü en büyük benim ve altýn söz konusu olduðunda, bu durumda dahi kimseye güvenilmez, altýn paradan daha önemli ve anlamlý çünkü. Þeref, gurur, maddiyat ve elbette gösteriþi ayný anda barýndýrýyor içinde.

Geri kalan birkaç eþya da çýkarýlýyor ki zaten ne var ki içeride, ev yapma telaþýyla eþyaya zaman kalmamýþ, önem verilmemiþ ki. Baþtan köylünün söndürmeye yönelik çabasý da yavaþ yavaþ azalýyor, yangýný. Ahþap evi artýk kimse kurtaramaz. Alevler de usulca küçülmekte artýk, köylü ilk baþta apaydýnlýk gözükmekte iken artýk gözükmüyorlar; hem alev yok artýk hem de alevin aydýnlatacaðý köylü kalmamýþ pek. Heyecan bitti çünkü, artýk merakla neler olacaðý, neler yapýlacaðý beklenmiyor; bitti yangýn.

Asker dönüþü bir müddet sonra yeni bir ev ihtiyacý iyice belirmiþti özellikle evdeki iki kadýnýn aþýrý þikâyet eder duruma gelmeleri, babama karþý olan mahcubiyetim de artýnca ihtiyacýn karþýlanma vaktinin geldiðine karar vermiþtim. Baþlarda gözümü korkutan bir karardý, yol, malzeme, usta yokluðunda nasýl bir ev meydana getirebilirdim üstelik bir evinin gösteriþinin köyde aldýðý deðer ve evdeki iki kadýnýn bu konudaki istekleri ortadayken.

Neyse ki o kadar da zor olmamýþtý sonuç. Epey bir yardým ve rica sonucu evi hayal etmeye bile baþlamýþtým. Babamýn eski dostluklarý sayesinde eski birkaç evden gerekli epey malzeme çýkartmýþtýk. Ancak esas sorun malzemelerin taþýnmasýydý. Karþý köyün bulunduðu tepe ile bizim köyün arasýnda yokuþlar, bayýrlar barýndýran bir de harap köprülü bir ýrmaðýn bulunmasý iþimizi çok zorlaþtýracaktý. Yine gözüm korkmaya baþlamýþtý ki babalarýn kýzlarýna duyduðu merhamet yardýmýma koþtu üstelik kýzgýnlýk ve kýrgýnlýkla karýþýk bir merhamet. Baþtan karþý çýkmama raðmen edilecek yardýma, kadýnlarýn ýsrarý ve kararlýlýklarý, benim de baþka çaremin olmayýþý kabul etmeme neden oldu yardýmý. Uzun bir taþýma iþinden sonra ki evin inþaatýndan daha fazla zaman tutmuþtu, evin yapýmý baþlamýþtý. Eski olaný yýkma benim ve köyün diðer gençlerinin iþiydi fakat bu sadece kaba kuvvetle yapýlacak bir iþ deðildi. Yýkarken evi çýkarabildiðimiz kadar saðlam malzeme çýkarmalýydýk, baþka bir evin yapýmýnda ya da tamirinde kullanýlsýn diye.

Sonunda bitmiþti evimiz, çok uzun ve yorucu günler geçirmiþtik ama bitmiþti, baþarmýþtýk. Babam oturduðu köþesinde sigarasýný gururla içiyordu, artýk oðlunun evdeki kadýnlarýn sözleri-þikâyetleri altýnda ezilmeyeceðini bilmek bu gururu yaþatýyordu bu gururu çünkü buralarda kadýn sözü ne kadar önemsenmiyorsa o kadar da acý veriyordu. Kadýnlarda elbet çok mutlulardý, emekleriyle ve onlar sayesinde gelen yardýmlarla yapýlan bir evdeydiler, ev onlarýndý. Bir eve evim diyebilmek; daha ne isteyebilir ki bir kadýn o evde bir baþka kadýnla ayný durumda bulunuyor olsa bile.

Yangýn bitti. Eþyalar kurtarýldý, hayvanlar da, canlar da ancak ev bitti. Onca zorlukla yapýlmýþ, zahmete kapýlmýþ uðruna ve bir kývýlcýmla gitmiþ. Giden mal olsun can olmasýn demek kolay mý bu durumda. Kadýnlarýn aðlaþmalarý, gittiði yerden aceleyle gelen babamýn diz çöküp, sigarasýný yakýp eve bakmasý. Ben de bakýyorum, rüya gibi, önceki evlerin yanýþýný izlemek gibi; bu sefer yanan benim evimdi.

Alevler býraktý köyü aydýnlatmayý, esas görevli güneþ yerini almakta ve biz Aligillerden Receplerin evine gidiyoruz.