YAÐMUR

Mahir bey bugün derse birkaç dakika geç geldi. Þemsiyesini kapatýp öðretmen masasýnýn yanýna koydu. Öðrencilerle selamlaþtý; onlarý yerlerine oturtup dersine baþladý.
Dersin bir yerinde öðrencilerin sýkýldýðýný hissetti. Onlarýn dikkatini bir yere toplamak için, konunun dýþýna çýkmak istedi. ‘Ne müthiþ bir yaðmur yaðýyor, deðil mi çocuklar?’ dedi. ‘Bu yýl çiftçinin yüzü gülecek. ’ Öðrencilerden biri ‘Hocam, yaðmurlu havalar benim içimi daraltýyor. Hem biz çiftçi deðiliz ki. ’ Diye söylendi.
Mahir Bey, konuya diðer öðrencileri de dahil etmek istedi. Çünkü konuþan öðrencisinin sözleri onu hayal kýrýklýðýna uðratmýþtý. ‘Olur mu yavrucuðum?’ dedi. ‘Tam tersine, yaðmur insanýn içini açar, duygularýný güzelleþtirir. Nice kiþiler –hatta ünlüler- çocuklarýnýn adýný bile Yaðmur koymadýlar mý?Nice þairler yaðmuru þiirlerine konu etmediler mi?’…
Bir baþka öðrenci ‘Hocam, siz Ýstanbul’daki bir bodrum evde olsanýz, evinize su basacaðýný bildiðiniz halde yine de yaðmuru sever miydiniz?’ diye sordu.
Bir baþkasý da öðretmenine yaðmur yüzünden ertesi günkü pikniðe gitmelerinin mümkün olamayacaðýný üzüle üzüle anlattý.
Bir diðeri tarlalarýn, bahçelerin sulanmasýnýn yaðmura deðil Devlet Su Ýþleri’nin plan ve program yapmasýna baðlý olduðunu ortaya attý..
Orta sýralardan bir öðrenci de yaðmurun erozyon ve taþkýnlara da sebep olduðunu, Menderes Ovasý’nýn bu taþkýnlar yüzünden kýþýn ekilemediðini vurguladý.
Mahir Bey’in konuþulanlara caný sýkýlmýþtý. Ancak sýnýfta pek belli etmedi, ‘Zamane çocuklarý iþte. ’ diye söylene söylene dersten çýktý. Yolda giderken eski arkadaþlarýndan Necdet’i gördü. Tokalaþýp ayaküstü sohbetten sonra, Necdet onu caddenin karþý tarafýndaki bir arkadaþýnýn pastanesinde, birer salep içmeye ikna etti.
Pastaneci, onlarý fazla rahatsýz olmayacaklarý, köþedeki bir yere oturttu. Sipariþi aldýktan sonra iki dostu baþ baþa býraktý. Bir hayli konuþmadan sonra konu yine yaðmura geldi. Mahir Bey:
-Yahu birader! dedi. Þu bizim gençliði, yeni nesli anlayamýyorum.
-Neden? Dedi Necdet.
-Bizim çocukluðumuzda hiç aklýmýza gelmeyen þeyleri getiriyorlar. Biz yaðmura ne kadar minnet duyardýk. Bunlarda o sevgi ve minnet bir yana, yaðmuru kendilerine zararlý bir þey,bir düþman gibi görüyorlar,diye kükredi. Necdet güldü.
-Sen þair ruhlu bir adamsýn. Yaðmuru seyretmek hoþuna gidiyor. Benim gibi elektrik idaresinde çalýþsan, ýslak ve yaðýþlý bir yerde direðe çýkmak zorunda kalsan, böyle düþünmezdin, dedi. Mahir bey artýk söyleyecek bir þey bulamadý.
?....
Birazdan kalktýlar. Necdet dýþarýya bakýnca “Yandým. Eve gidinceye kadar mahv olurum”diye söylenip, bir daha görüþme umuduyla uzaklaþýp gitti.
-Böyle þey görmedim arkadaþ,diye bir yandan söyleniyor,bir yandan da binalarýn saçaklarýna sýðýnarak ýslanmaktan kurtulmaya çalýþýyordu.Açýk alana çýkýnca Necdet,ceketini çýkararak baþýnýn üstüne geçirdi.Mahir Bey,arkadaþýnýn arkasýndan bakarken,kendini gülmemek için zor tuttu.
Yaðmur, gökyüzünden boþalan gözyaþý gibi düþüyordu. Kara sevdalýsý topraða vefasýný böyle gösteriyordu belki de. Yere düþen damlalar adeta hemen dere oluyor; tek bir damlanýn hiçbir öneminin olmadýðý yerle, yapraklarla bulanýk ve anlamsýz kaynaþmalara dönüþüyorlardý.
Kuþlar can telaþýndan kâh bir binanýn kuytu yerine, kâh aðaç çataklarýna sýðýnýyor, dünyadaki bütün haklarýndan feragat etmiþçesine boyunlarýný büküyorlardý. Önce yýldýrým gürültüleri ve þimþek parýltýlarýyla ürperiyorlar, sonra yerlerinden de olma korkusuyla derin bir sessizliðe gömülüyorlardý.
Bebeðini taþýmakta olan bir anne bir eliyle bebek arabasýný sürerken, diðer elinde tuttuðu þemsiyesiyle yavrusunu yaðmurdan korumaya çalýþýyordu. Belediyenin yaptýðý kanalizasyon logarlarý suyla dolup taþýyor, kendilerine yeni yeni yollar arýyorlardý. Kýsacasý toprak biricik sevdalýsý suyu kana kana içiyor, misafir ediyordu.
Mahir Bey’in manzara karþýsýnda þemsiyesini açmadan yürümek ve iliklerine kadar ýslanmak geldi içinden. Sonra romatizmalarýnýn artmasý ihtimali onu bu düþüncesinden vazgeçirdi. “Hiç deðilse yaya evime gideyim” diye düþündü.Acaba o yaðmuru niçin çok seviyordu?Sebeplerini düþünmeye koyuldu.Acaba nimete duyduðu þükran mý?Gençlik yýllarýndaki romantizm mi?Çocukluðunda yaðmurlu günde iþe gitmekten kurtulmasý mý?Okuyup sevdiði þiirler mi?Hangisiydi? “Ama ne olursa olsun,ruhumun kiri yaðmurla arýnýyor”diye söylendi içinden.Bir yandan da yavaþ yavaþ evinin yolunu tuttu. Geç vakitte evine varmýþtý. Zile sert sert bastý. Oðlu kapýyý açar açmaz hayret dolu bir yüzle:
-     Baba bu halin ne?Böyle nasýl ýslandýn? Diye sordu. Hanýmý da mutfaktaki iþini býrakýp dehþet dolu bir bakýþ fýrlatarak:
-     Ýnanamýyorum. Göle mi düþtün?Bu pantolonu sabahleyin giydin.Diye çýkýþtý.
-     Boþ ver siz anlamazsýnýz. Dedi Mahir Bey. Mehtap Haným:
-     Yahu adam, þu senin ne deðiþik zevklerin var anlamýyorum zaten ,diye söylendi.
- Anlamýyor deðil, anlayamýyorsunuz.Dedi Mahir Bey.Sizler baþlarýna jöle süren garip saçlý insanlarý anlayabilirsiniz. Saçlarý yaðmurda ýslanmýþ ve tabiatý ruhunda hisseden benim gibi insanlarý anlayamazsýnýz,diye sürdürdü sözlerini. Dünyada her þey öyle ters yüz oldu, öyle kavram kargaþasý meydana geldi ki artýk pes doðrusu. Ýnsan kendi hayatýný borçlu olduðu tabiata karþý düþman kesildi. Kendi menfaatine olan hiçbir þeyin kýymetini anlamaz oldu. Soluduðu havayý kirletiyor; akarsularý, denizleri zehirliyor. Bunun adýna uygarlýk(!) diyorlar. Kendisini temizleyen, karnýný doyuran yaðmurdan ürküyor,rahatsýzlýk duyuyor.Yazýk… Nasýl bir insanlýk bu?Yalnýz baþkalarý olsa neyse,kendi ailem,sizler de bu çarkýn bir parçasý olmuþsunuz…Sizler açlýkla terbiye olmadan bunu anlayamýyacaksýnýz herhalde.E,tabi her þeyi hazýr buldunuz.Ýnsan hazýr bulduðu þeylerin deðerini anlayamýyor tabi ki.Sizi birkaç gün çöle býrakmalý,o zaman anlarsýnýz. Bir yandan söylendi, bir yandan üstünü deðiþtirdi.
Yemeðe oturdular. Haberler baþlayýnca çocuklara televizyonun sesini yükselttirdi.Bir yandan da çorbasýný kaþýklýyordu. Sunucu dikkat çekici bir ses tonuyla “Sayýn seyirciler, olumsuz hava þartlarý devam ediyor. Uzmanlar iki gün daha Balkanlar üzerinden gelen yaðýþlý havanýn etkili olacaðýný belirtiyorlar” diyordu.


ÜNVER PAZARLI