Ýþte gidiyorsun. ‘Gideceðini biliyordum bir gün.’ desem yalan olur.Hiç aklýma gelmemiþti, sonsuza kadar sürecek her þey diye düþünüyordum. Bin bir umutla açmýþtým yüreðimin kapýlarýný sana. Nereden bilirdim bir gün gönlünü kaptýracaðýný bir baþkasýna? Hani bana ilk evlenme teklifi ettiðin o gün var ya – çoktaaan unutmuþsundur gerçi –o gün neler hissettiðimi hiç anlatmadým sana. Bir yaným çok mutluydu, bir yanýmsa endiþeli. Kolay deðildi bir ömür adýna karar vermek, bir çýrpýda yeni bir yaþamý göze almak. Sense çok mutlu olacaðýmý düþünmüþtün. Havalara uçacaðýmý, boynuna sarýlacaðýmý ve ‘Eveet!’ diye baðýracaðýmý sanmýþtýn.

O zaman ben de çok iyi anlayamamýþtým nedenini. Düþünmek için zaman isterken, zamanýn da anlamsýz olduðunun farkýndaydým. Sonra… Sandýðýmdan daha zor ve hýzlý geliþti her þey. Ýki farklý insandýk. Ailelerimizden yaþadýðýmýz çevreye kadar bizi biz kýlan alýþkanlýklarýmýz vardý. Annenin yaptýðý yemekleri bile öðrenmem hayli zaman aldý. Senin öfkelerin benim öfkelerimden farklýydý. Sen sevgini gözlerinle ben sözlerimle göstermeyi seviyordum. Sen ýþýkta, seste çok rahat uyuyabilirken ben uyuyamýyordum…..

Daha pek çok þey sayabilirim elbette. Ancak neye yarar gidiyorsun iþte… Üç yýl oldu bir yastýða baþ koyalý- hoþ hiç, bir yastýða da baþ koymadýk ya, tabir böyle iþte- Bana alýþtýðýný düþünüyordum; tam da öðrenmiþtim öfkelerinde nasýl davranmam gerektiðini, tam da öðrenmiþtim öfkelenince söylediðin pek çok þeyin aslýnda yalnýzca bani sinirlendirmek için söylenmiþ boþ sözler olduðunu.Tam da öðrenmiþtim… Yetmedi sana. Ne buldun bilmem ki o kýzda. Anlamýþtým ama yüreðinde biri olduðunu. Davranýþlarýn deðiþmiþti birdenbire, çoðu zaman boþ gözlerle bakýyordun bana. Çoðu zaman ne dediðimi bile dinlemiyordun.

En çok da oðlumuzu kucaðýna aldýðýn zaman hissediyordum bir baþkasý olduðunu. Yüzündeki suçluluk duygusu muydu, neydi bilmiyorum ama bir þeyler vardý anlamlandýramadýðým. Sonra mý? Ne olduysa bundan sonra oldu. Her gün gömleðini farklý bir parfüm kokusu alýr mýyým diye koklamaktan , gömleðinde ruj izi aramaktan, telefonundaki mesajlarý okumaktan yorgun düþtüm. Uykularýnýn kaçmasý, üst üste içtiðin sigaralar da cabasý… Biliyorsun sonra kavgalarýmýz baþladý. Patlamaya hazýr bombaydým. Bahaneler arayýp duruyordum. Sense ýsrarla reddediyordun baþka bir kadýnýn varlýðýný. Benim hüsnü kuruntularým olmaktan öteye gitmiyordu hiçbir þey. Oysa ben emindim. Yaþamýnda baþka bir kadýn vardý…

Ýþte gidiyorsun… Ne ben umurundayým ne de oðlun… Ýþte gidiyorsun… Bunca zaman emek verdiðimiz her þeyi yýkýyorsun..’Gitme!’ desem anlamsýz olacak. Baþka birini düþünürken kalmanýn zaten anlamý olmayacak..Benim de gururum var. Benim duygularýmý kim anlayacak? Ben oðlumuzu düþünüyorum, ben nasýlsa yaþar giderim bir þekilde ama oðlum ne yapacak? Vedalaþmaya mý geliyorsun þimdi? Gelme boþ ver.

-     Lütfen! Lütfen, bir þey söylemeden git!

Niye þaþýrdýn öyle? Hiçbir þey olmamýþ gibi davranmamý nasýl beklersin benden? Lanet olsun! Bugüne kadar senin için yaptýðým her þey haram olsun. Ýnþaallah mutsuz olursun. Gelir kapýma köpekler gibi yalvarýrsýn. Bir de soruyorsun þimdi. Elinin körü. Susuyorum, konuþmuyorum diye aptal mý sandýn beni. Telefonla uçak bileti ayýrtan, adýný unuttum þimdi, bilmem hangi otelden iki kiþilik yer ayýrtan benim sanki. Cehennemin dibine kadar yolun var , git ! Bir daha da geri gelme! Bak sýrnaþýk sýrnaþýk nasýl da geliyor yanýma. Delireceðim! Gülüyor; gözleri… gözleri….nasýl da sevgiyle bakýyor. Herhalde aklýný kaçýrdý. Konuþma benimle istemiyorum konuþma!...

Neeeeee?!.. Ne dedin anlamadým, tatile mi gidiyoruz? Çocuðu da mý hazýrlayayým? Tatili hak ettim mi? Nihayet þef olmayý baþarabildin mi? Mevlit çok mu bozuldu bu iþe? Günlerdir sýkýntýn bu muydu? Evet anlatmýþtýn; ama benim aklým çok baþka yerlerdeydi. Ah! Hiç anlamadým…..