“Baba hoþ geldin.
Annem, güzel annem, iyi yürekli caným annem, sende hoþ geldin.
Mutlu, caným kardeþim, sende hoþ geldin.
Aðabeyini ziyarete geldin demek, ne iyi ettin de geldin. Sen hep gel emi. Arada bir bizimkilerden habersiz çýk gel. Biraz oturur, sonrada gidersin. Hem senin geldiðini kimseye söylemem, korkma. Zaten yakalansan da, aðabeyimi ziyarete gittim dersin, o zaman kimse kýzmaz sana. Biliyorum babam istemiyor, senin benim yanýma fazla gelmeni. Olsun, böyle ayda yýlda da olsa, seni görmek inan beni mutlu ediyor. Seni çok özledim kardeþim, hem de çok. Seninle oturup dertleþmeyi, okulda yaþadýðýn ufak çaplý aþklarýný bana utana sýkýla anlatmaný, arada bir bizimkilerle takýþýnca, benden yardým istemeni. Anlayacaðýn her þeye susadým. Sen hep gel emi. Dediðim gibi bir yolunu bul ve gizlide olsa gel. En çok seni özlüyorum caným kardeþim.
Annem, sen neler yaptýn, hiç anlatmýyorsun. Buraya gelince sadece orada oturuyor, beni seyrediyorsun. Bir þeylerden bahsetmiyorsun. Oðlum, bu gün alttaki Ayþe teyzen var ya, onunla birlikte alýþveriþe gittik, kendime yeni bir entari, bir çift ayakkabý aldým ve Mutlu’ya da, en sevdiði renk olan kýrmýzýdan bir elbise aldým, demiyorsun. Arada bir babamla olan kavgalarýnýzdan da bahsetmiyorsun. Eskisi gibi babamý bana þikayet etmiyorsun. Biliyorum babam, ben sizin yanýnýzdan ayrýldýktan sonra, azalttýðý içkisini de tamamen býrakmýþ. Ama yine de, eminim onu bana þikayet edecek bir þeyler bulursun. Oðlum, yine baban misafir yanýnda bana þunu söyledi, bunu yaptý demiyorsun. Niye güzel anneciðim, bana babamý þikayet etmiyorsun. Buraya her geldiðinde böyle saatlerce suskun mu oturacaksýn? Biliyorum, çoðu zaman birlikte yaþadýðýmýz güzel anýlarý düþünüyorsun. Bu yüzünden ve gözlerindeki kederden belli oluyor. Ama bana anlatmýyorsun. Hatýrlýyormusun oðlum, sen küçükken civcivleri çok severdin. Bir gün küçük bir civcivini kapýnýn önünde ölü bulunca, bir hafta kimseyle konuþmamýþ, her bulduðun köþe baþýnda aðlamýþtýn. Nede duygulu bir çocuktun, demiyorsun anne. Sonra bir gün deyip devam etmiyorsun anne. Sýkýldýn mý yoksa anne. Bunlarý tekrar anlat bana. Anlat ki oðlun mutlu olsun, caný sýkýlmasýn. Kendini dýþlanmýþ hissetmesin. Anlat ki, her þeyin normal bir þekilde devam ettiðine inansýn.
Ve, neden buraya geldiðimi, sizi neden terk ettiðimi sormuyorsun. Umurunda deðil mi anne Umurunda deðil desem sana dünyanýn en büyük haksýzlýðýný yapmýþ olurum. Seni çok iyi bilirim anne, sen dünyanýn en muhteþem annesisin bu yüzden benimle ilgili her þeyi umursarsýn. Peki umurundaysa, neden benimle paylaþmýyorsun. Neden artýk aramýzda eskisi gibi fazla bir samimiyet yok.
Baba, biliyorsun buraya gelmem senin yüzünden oldu. Evet farkýndayým sana da çok çok büyük bir haksýzlýk yapýyorum. Acýmasýzca konuþuyorum. Böyle bir þeyi söylemeye hiç mi hiç hakkým yok, bu yüzden yüreðimin sýzýsý artýyor. Bazý þeyleri affetmek o kadar zordur ki babacýðým, bunu sen öðretmiþtin bana. Hatta insan bazen o kadar katý olabilir ki, çocuðunu evden bile atabilir. Dimi babacýðým. Bunu hatýrlýyabildin mi? Bana o kadar güzel öðütler verdin ki, bir çoðu hala aklýmda. Seni sorgulamak benim haddim deðil ama o zamanlar içtiðin o içkinin bana karþý anlayýþsýz olmana yardýmcý olduðunu düþünmüþmüydün. Yaptýðým þey belki aileme yakýþmayan bir þeydi diyorsundur içinden. O zaman þimdi neden beni ziyarete geliyorsunuz. Demek ki o kadarda zalim olmaya gerek yokmuþ babacýðým. Belki biraz daha anlayýþlý davransaydýn, beni biraz daha anlamaya çalýþsaydýn, elimden bir kez daha tutsaydýn, ben asla burada, sizde orada olmazdýnýz.
Piþmanlýk dimi baba. Ýþte benimde burada en çok yaþadýðým duygu bu. Piþmanlýðýný hiç anlatmadýn bana baba. Oðlum, piþmaným demedin. Deme baba, yine gurur yap olur mu? Eminim sen piþmanlýðý benden daha iyi bilirsin. Ne de olsa sen babasýn. Ve babalar her þeyi oðullardan daha iyi bilirler.
Baba, biliyor musun seni inanýlmaz çok özledim. Tabi bilemezsin, çünkü bir kez bile olsun bunu bana sormadýn. Oðlum beni özlüyor musun diye sormadýn. Özlüyorum baba. Bu özlem içimde çaresiz bir çýð gibi büyüyor ve içimi kor bir ateþ gibi yakýyor. Keþke baba her þey böyle olmasaydý. Sen piþman deðilmisin peki. Konuþmuyorsun tabi. Bende senin yerinde olsam konuþmazdým. Ama þunu bilin, buraya gelecekseniz benimle konuþun. Yoksa her þey benim için çok daha zor oluyor. Konuþun benimle. Dertleþin. Sorun.
Anne, baba, madem beni ziyarete geliyorsunuz, madem benim hakkýmda hala içinizde güzel þeyler var, o zaman sorun bana. Eðer direk konuya giremiyorsanýz, önce havadan sudan sormaya baþlayýn. Sonrada içinizi dökün, kusabildiðiniz kadar kusun içinizdeki merak ettiðiniz ve bilmediðiniz þeyleri. Ýþte o zaman ben de rahat ederim.
Anne yine aðlamaya baþlama yalvarýrým. Senin aðlayýþýn beni hep kötü etmiþtir. Çünkü sen asla sahte aðlamazdýn. Sanki etinden et koparýyorlarmýþ gibi için parçalanýr ve kýyamadýðým göz yaþlarýn, dupduru yanaðýný kaplar. Aðlama anne, ne olur aðlama. Eðer sen aðlýyorsan, gerçekten beni özlediðin için aðlýyorsundur. Ýçindeki piþmanlýðýn yüzünden aðlýyorsundur. Senin aðlamana dayanamam. Aðlama da, benimle dertleþ. Týpký eski günlerdeki gibi al beni karþýna ve konuþ. Oðlum de. Anlat anne, konuþ benimle. Bende burada mutlu olayým. Çok uzun zamandýr, hiç mutlu olamadým anne. Eminim bunu bilsen, dünyayý yýkar yine beni mutlu etmenin bir yolunu bulurdun. Ne garip dimi anne. Ne zaman benim yanýma gelsen muhakkak aðlarsýn. Ýnan aðlamaný bile özledim. Her þeyin gibi.
Baba bakýyorum seninde gözlerin doldu. Dudaðýný ýsýrýyorsun. Yapma baba, sakýn sen aðlama. Annemin aðlamasýna belki alýþabilirim ama sana alýþamam. Aðlaman beni mahveder. Eminim içinden, keþke diyorsundur. Aðlama baba, gözünü seveyim aðlama. Ýçindeki isyaný bana açta konuþalým. Ne demek istiyorsan de. Ne haykýrmak istiyorsan haykýr. Gerekirse kötü konuþ ama sen asla aðlamamalýsýn.
Mutlu, güzelim sen uyma onlara bari. Sen aðlama. Benim yüzümden herkes aðlasýn ama sen aðlama. Of kardeþim of. Yaptýðým hiçbir þeye piþman deðilim ama senin aðlaman beni yýkýyor. Sen canýný sýkma kardeþim, eninde sonunda bir araya geleceðiz ne de olsa. Aðlarsan seni beklerken hepten kahrolurum. Aðlama Mutlu.
Mutlu, hep bana sorardýn ya, aðabey insanlar niçin yaþar diye, iþte sorunun cevabýný kendin veriyorsun. Ýnsan sevdikleri için yaþar. O yüzden sen benim gibi olma. Kardeþini aðlatacak hiçbir þey yapma.
Baba, yumruðunu ýsýrmaktan vazgeç de, sor. Niye oðlum? Deðer miydi? De. Ama bak sormuyorsun iþte. Sadece içinle kavga ediyorsun. Beynini yiyorsun. Kendini mahvediyorsun. Biliyorum piþmanlýk almýþ gidiyor yüreðinde, ama artýk alýþ. Piþmanlýk sökmüyor.
Annem, güzeller güzeli annem. Sen babamýn aklýna sahip çýk. Siz hala benim annem babamsýnýz. Sizi her þeyden çok seviyorum.
Demek gidiyorsunuz? Saðlýcakla kalýn. Ne olur birbirinizi üzmeyin. Çünkü, Allah korusun ama benim geldiðim yer gibi bir yere gelirseniz, o zaman yaptýðýnýzýn bir çok þeyden dolayý piþmanlýk duyacaksýnýz. Size gitmeyin diyemem. Biliyorum burada sonsuza kadar kalamazsýnýz. Bari arayý fazla sýklaþtýrmasanýz.
Bakýn ikinize de söylüyorum. Aðlamayý kesinde beni dinleyin. Beni can kulaðýyla dinleyin hem de. Ama önce aðlamayýn. Aðladýnýz mý aklým karýþýyor. Ben burada yalnýzým. Sadece sizi düþünüyorum. Buna yemin ederim. Eðer bir daha ki sefere geldiðinizde bütün her þeyi konuþmazsak, hepten ýzdýraplar çekicem. Siz benim annem ve babamsýnýz. Ben hatamý kabul ediyorum ama siz bir kere olsun sormadýnýz, ne oldu diye. Bu sefer de sormayacaðýnýzdan artýk eminim. Ama bir dahaki sefere anlaþalým her þeyi konuþacaðýz. Tamam mý? Ne zaman gelirseniz gelin ben hep buradayým. Zamaným oldukça fazla. Bir dahaki geliþinizi beklerken, bu sefer benimle konuþacaklar, her þeyi soracaklar, sohbet edeceðiz diye bekleyeceðim.
Mutlu, sende gel emi. Anlatacak bir þeylerde getir. Yeter ki aðabeyinle her þeyi paylaþ. O seni sonsuza kadar dinleyecek. Eski günlerdeki gibi bana yaptýðýn yaramazlýklarý. Okuldaki arkadaþlarýný, hatta küçük aþklarýný da anlat. Anlat ki ben mutlu olayým. Buraya sende herkes gibi susmaya gelme. Sen farklý ol ve benimle konuþ. Zaten caným çok sýkýlýyor. Bizimkilerden gizlice gelmeyi unutma. Bazý þeyleri onlarýn yanýnda söyleyemeyeceðini çok iyi biliyorum. Çünkü sen benim kardeþimsin. Çünkü seni hiçbir þeye deðiþmem. Arada bir bizimkiler hakkýnda da konuþuruz. Sonra senin ileriki hayatýný da konuþuruz. Asla bana anlatýrken sýkýlmazsýn. Çünkü ben senin aðabeyinim.
Anne, eve gider gitmez düþünmeye baþla. Ben hiç oðluma sordum mu de kendi kendine. Hiç onunla bu konuda konuþtuk mu de ve bir dahaki sefere benimle konuþacak çok þeyin olsun. Olsun ki ben burada rahat edeyim. Benim rahat ve mutlu olduðumu bilmen seni mutlu etmez mi anne. Eder elbet. Çünkü beni ne çok severdin. Benim için yaptýklarýný asla ödeyemeyeceðim.
Türban sana ne de yakýþmýþ anne. Ama gözlerin aðlamaktan kýzarmýþ. Annem güzel annem sen aðlamaya devam edersen. ben burada daha çok yanacaðým. Kendimi sýrf sen aðlýyorsun diye hiç affetmiyeceðim. Suçum ne kadar büyük olursa olsun, insan annesini aðlatmaktan daha büyük bir suç iþleyemez.
Baba, seninle bir daha ki sefere kesin konuþmalýyým. Ben burada daha fazla kendi kendimi yiyemem. Ama unutma sen soracaksýn ve ben her þeyi doðru bir þekilde anlatacaðým. Ben seni hala çok seviyorum. Hoþça kal baba, anneme ve kardeþimi iyi bak.
Mutlu, dünyalar güzeli kardeþim. Senin yerin apayrý. Biz her zaman bir birimizi seveceðiz ve asla unutmayacaðýz öyle deðil mi? Sende bir dahaki sefere her þeyi anlat olur mu? Bizimkiler anlatmazlarsa sen gizliden gel ve her þeyi bana anlat sen de bana sor, ben de sana anlatayým. Kendine iyi bak kardeþim.
Hepiniz hoþça kalýn. Dualarýnýzý sadece mezarýmýn baþýna gelince deðil her zaman okuyun. Onlara çok ihtiyacým oluyor.”

BAÞ TAR:1-7-00
BÝT TAR: 10-7-00