Yüreðim yanýk...
Gözlerim deryalar serencamýna meftun ve iþyiyak içinde kalmýþ bir sanýk
Nereye baksam, idrakim için ibretle bir bir sýralasam, irfanýyla mücehhez olsam
Hak ve hakikatin rahlesinde kalbim için inþirahý yaþasam, gönlümü aþkla açsam


Kaçtýðým ne varsa...
Korkularým bu kadar tutsak býrakan bir zansa, ruhum prangalarýn sultasýnda
Ýçim ne kadar yansa sevdaya ulaþmak sinem için bu kadar ýraksa elbette hiç sorma
Ne aðlamak kar ediyor acýma, ne umut har veriyor ruhuma, aþk demini almayýnca


Niye korkuyorum...
Bilmeden, tedrisatýn azmine girmeden ve akýl melekesini hasretmeden soluyorum
Vadedilen ne varsa, rahim olan Cenabý Haksa, adil olmak bizzat onun sýfatýysa
Neden bizar oluyorum,Rahmeti nefeslenmekten korkuyorum, acziyetle yaþýyorum


Ne umuyorsam...
Azim ve gayreten ari olarak,sýhhat ve vucubunu anlamayarak, ellerimi açýyorsam
Cehdin ve muvazenenin inþirah için elzem olduðunu bilmiyorsam,yine umuyorsam
Suya muhtaç fidenin, güne hasret bir çilenin, sükut etmeyi ar eden arifi anýyorsam


Ölüm denen nimeti anlýyorsam...
Heveslerimi, keyfiyet denen melaneti, zevkin anberine gark ediyor ve bekliyorsam
Sabrýn rahlesinde, kuytu köþelerin derinliðinde, meþkin senasýna aþkla eriþiyorsam
Varsa bir kötülük, bizzat kendimden ve sinemin dehlizleriden olduðunu biliyorsam


Çaresiz susuyorsam...
Anlamak için müddet demeden koþuyorsam, bir ecir için nefesi aþka hasrediyorsam
Sevdayý,hal ikliminde dile gelen gülü lahzayý,edebin lehçesinden sudur eden o aný
Bahþedilmiþ bir nimet olduðuna inanýyorsam ve þeksiz þüphesiz öyle yaþýyorsam



Mustafa CÝLASUN