Gidiyorum...
Nefesin bahþedilmiþliðine, hakikatin ruhuma temaþa eðledði firkati ülfetine
Ne söylesem, yýllara sari sükutumu bir bir þehredip ayan etsem
Aþkýn abadýna gönlümü hasredebilsem ve umutlarýmýn sultanýna iltica etsem...


Ne kadar melalim var sa...
Katreler misali rahmet için dilenen bir muhtaç sa, meramýn sevdaya kavuþmak sa
Nefsimin çeperlerinde, irademin acziyetinde esaret çekmek bu kadar kalbe ezay sa
Aklým niye soluk soluða, kuytu viranelerde hoyratlýðýn dilinde ve çilem korkuy sa


Açma perdeleri sinem gün görür...
Haþyetin bucaðýnda, ne derlerin kucaðýnda, keþkelerin ocaðýnda zanlarým büyür
Dile gelen ne varsa, kalbimin lekeleri sinemde dinmeyen bir sýzýysa, hicran yürür
Aþk mý bu minval üzre, hakikat ramý ne yüze, içimin titremeleri baþlýyor bak yine


Niye aðlýyorum, inan ki bilmiyorum...
Bin bir hüzünle yolun yolculuðuna baþlýyorum,sancýlarýmla baþbaþa inliyorum
Kaçýyorum...Bilinmeyen bir adrese, hasretine ram olduðum nefesin mukabelesine
Ne kaldýysa nefesten, solmaya amade olmuþ bir hevesten, sabrýn lehçesinden yine


Ne diliyorum, ne kadar biliyorum...
Ummanýn sesini, içimi sýzlatan özlemini, hasreti zerkeden busesini iþitiyorum
Ne kadar dalsam, dalgalar misali gönlümü sükutun kollaraýna býraksam aðlasam
Ruhumu býrakmadan, manamdan kopmadan, kalbim kararmadan aþký yaþasam


Gözümün gördüðü...
Hakikat için dile gelen nidanýn sevdaya meftun hali ve serzeniþi yüreðimi deliyor
Ne kadar bigane kalsam, nefsimin nizamsýzlýðýna yansam, kýt aklýmla yakarsam
Yine de hakkýyla olmuyor, vuslatýn perdesi, ötenin aþka ram olmuþ vecdi dolmuyor



Mustafa CÝLASUN