oysa…

öfkelerimde aslandým

kükremelerim yetti

haklýydým

kolay atlattým


palazlandým

güçlendi haklý yaným



oysa…

sevgilerim incitti

kýrdý birkaç yerimden

paylaþtýkça umudu

kanatlarým kýrýldý

……ve bitti





oysa….

sen özeldin

öfke deðildi

inan duyduðum

haklý olmaksa

neye yarardý

düþ kýrýklýðým

keþke deðildi

tuh!la karýþýk

bir bekleseydin

sabah olunca

güneþ doðardý



þimdi

ne yapsam

nereye gitsem

anlamsýz gelir



oysa

isteðim

ivme saðlamak

bir adým daha

atabilmekti

çöktü üstüme

bir kara gölge

kalem kýrýldý

düþtü elimden

dokundu geçti

en bam telimden



þimdi yazsam da

kekeler kalem

tutar hýçkýrýk

bir ucu kýrýk

bu da geçecek

merak etme sen

ah/ sevgi büyük

oysa……..

/yeter bir öpücük/



Hilâl ERBOYACI