Ne hayaller geldi geçti kimbilir...
Nefes nefese, heyecanýn an sahnelerinde, dil sirçü lisan içinde ömürden geçilir
Umut; bir baþak misali ruhun senasýndan nefesin sahibine ancak muhabetle eriþir
Nice sevdalar, çile çektiren ufuklar, hasret kokan yanýklar elem için biçilir


Bir bakýþ, bazen kaçýþ, gizli gizli yakarýþ...
Dile gelmeyen, sinede demlenen, muhtaçlýðýn her safhasýnda gönülde hýçkýrýklar
Asrýn aþklarý, tabut içinde bizar kalýþlarý, emel için durmadan haykýrýþlarý arayýþ
Kaçýþ...Bazen av ve bazende avcý olmak için aidiyetten uzaklaþýp nefisle yatýþ


Ki en mühim kötülük bizzat içindedir...
Ne derler vehmetmen, zan ile nefeslenemen, tekebbür için imandan geçmen iradidir
Akýl bilgisizse, gönül yarsizse, dil edepsizse, nefs þerle içiçedir, bizzat kendidir
Ne aþký hakkýyla bilir, ne maþuk için sabrý göze alýr, hoyratlýk bir baþkadýr


Alemi zanaatte vasýfsýzlýk bir illettir...
Azimet kul için en mühim kefendir, tefekkür akýl için elzemdir, keyfiyet serkeþliktir
An dile gelen sahnenin, nasibi gerekçenin, umudu meþalenin aþka amade sesidir
Zaman, müddeti içinde manalaþan ummandýr, hakikatin harý kardýr, ihsan aþktýr


Derdin ne olduðu hakkýyla bilinmezse...
Her heva ve heves dert edinilirse, kerem sahibi hiç bilinmezse insan deðil beþerdir
Sabi neye muhtaçtýr, þefkat ve hamiyet annenin kalbine bahþedilmiþ bir sanattýr
Düþünmek... lakin bilgiye haiz olmadan nefeslenmek ne kadar devayý tercihtir


Niye akýl mükellefiyet için iptidai iþtir
Sosyolojik tekamüller, idrak için serdedilen sahnelerden kalan ibreti seziþler ilktir
Sormak dahi bilgiyle müþtereklik içinde olan aklý selimlikte arz edilen nümayiþtir
Aþka eriþmek, sevdayý kalbi manada nefeslenmek hakikatin vecdinde yakarýþtýr




Mustafa CÝLASUN