Aþk Sana Yakýþýyor...

Aþk Sana Yakýþýyor.

//Eylüle kýrýlganlýk taþýyan tüm sözlerim,
Bir yemin þimdi ruhumun sahipsiz duvarýnda//

Dudaðýmda yarým býrakýlmýþ bir nakaratýn içli ezgisi...
Kalbimde hasrete çýðlýklanan bir gecenin matem yorgunluðu...
Sarýlamamýþ bir yaranýn beresinde aðza alýnýyor suskunluklarým.
Geceler yüzümü ýslatýrken;
Takvimler günlerden "susmalarý" döküyor.
Avazýn çýktýðý kadar susuyorum...suskunum.
Sen benim dudaklarýma sevda/yý konuþan bir lehçe býrak.
Aþk’ça olsun ki seni beni ezbere bilsin.

Kadeh diplerine düþüyor gecenin matemi.
Kursaðýmda býrakýldý aþk,
Vuslata diyet tutan ellerinin sýcaklýðýndan.
Oysa ki
Aþk sonbahar kadar yakýþýyor/du ömre.


Þimdi "sen" yüklenen bir aþkýn hamalýyým.
Önsözü "Bir varmýþ,ben yokmuþum" olan bir öykünün,
Aðýrlýðýna kiralanýyor bakýþlarýmdan ç/alýnan "mutluluklarým".
Ben kendimi bulmaksýzýn,keþfetmeye ç/alýþýrken,
Beni sana al,gözbebeklerinde depola/sakla beni.

Ýmkansýz oluþuna saldýrýyor bu aralar tümcelerim.
Sen imkansýzdýn adýn gibi sayýklýyorum.
Seni sende sahiplenmek,
Akdeniz’de Ýstanbul’a sahip olmak
Belki de
Karýncanýn fili yutmasýndan ibaretti.
Oysa ben hep seni sahiplenirdim,
Bir "sen" yalnýzlýðýnda...
Saatlerin seni "ben" vurduðu vakitler.


Ey yar!
Þimdi öznelerim "sen" eksiliðinden yüklemle çatýþma içinde.
Görmüyor musun?
Sen kaybýndan sonuma varmak üzereyim.
Baygýnlýðýma kolanyasýn ey yar!


Eylül söylemli hüzünler ileriye ket vururken
Sesimden peydahlanan hüzünler aksediyor gri kentlerin feryatlarýna.
Hafýza k/ayýplarýnda ayrýlýklarý hatýrlatmaya çalýþýyorsun bana.
Bilmiyor musun?
Anlamak mý istemiyorsun?
Ancak bir vuslat k/ayýplarýmý temize çekebilir.

Gündoðumlarýnýn iniltili sessizliði dua olurken çaresizliðime
Ben kimliksiz kalýyorum her defasýnda kendime.
Ve her defasýnda adýmý unutarak
Aþk diyorum kendime.
Ama sen adýmýn anlamýný lügatlarýndan tek celsede siliyorsun.
Ne olursun...
Solunda ezberleyip,saðýnda uyut beni.

Üstü baþý hüzün kokan caddelerinden anlaþýlýyor,
Bu kentin Aþk’a kayýtsýzlýðý.
Bu kent,yaþanmamýþ bir aþkýn baþkentliðini yapýyor bu aralar.
Bu kent,
Yüzümün acýya bakan coðrafyasý.
Bu kent,
Ýç acýlarý toplamý asrý deviren Sen,Ben diyarý.

//Yürek alfabesinden hayatýn anlamýna demirlenmek için
Üç harf satýn alýrmýsýn?A/Þ/K...//

Ayrýlýk duruþmalarýnda kentin hiçliði þahit tutuluyor sancýlarýma.
Herkes kendince bir telaþýn þikayeti içerisinde.
Karar verilmiþtir aþkadeðer süveyda zanlýlarý,
Aþk;
Gereði düþünülmeden kutsanmýþtýr,hüzünlerin huzurunda.

Satýr aralarýna gömdüðüm acýlar için illegal noktalar arýyorum,
Anlatým bozukluðunda kendimi tanýmlamam niyetine.
Kalbi uðruna doksandokuzdan fazla isim verdiðim kadýn!
Bir gülüþünü ömrüme kýrk yýl hatr-ý aþk say
Ve
Býrak da kaybettiðim benliðimi "sen" coðrafyalarýnda keþfedip,
Gözlerinin huzurunda bir aþk boyu yaþamaya yemin edeyim.

H/içliðim sensiz...
S/özlüðüm bensiz...
S/uslarým Sessiz...

Cevaplayamadýðým sorularý sen cevapla þimdi.
Ýntihara vurgulu cümlelerimi toplasan,sende biriken bir hüzün olur mu þiirlerim?
Senin için ferhat gibi daðlarý delsem,kaya sertliðinde kalbime yastýk olur musun?

//Varolmanýn dayanýlmaz aðýrlýðý içindeyim Kundera!//

Çaresizliðime uygun görülen felsefi söylemler omuzlanýyor içimden.
Marks’ýn kemikleri sýzlasýn...
Tarih böylesine bir sýnýf ayrýmý görmedi.
Sen,Ben diye...


//Düþlerim "sen" sularýnda yüzmekte.
Ýmdat! Bu sularda boðulmak isteyen var.//

(B)Aþka adým olsaydý hüzün soyadým olurdu.
Neden ben hep hüzünleri tam bölemiyorum.
Hep kalanlý mý olmasý gerekiyor acýlarým.

Ve þimdi gidiyorsun.
Ardýndan,
Gidiþlerine þiirlerce aðýt yakacak bir kalem,
Bir yürek
Ve
Bende unutulmazlýðýn izi olan bir seni bende býrakarak.
Yar!
Varsýn desinler ben inançsýzým.
Sen aldýrmayasýn sakýn!
Seni sevmek ibadetimdir.
Ateist kesilemiyorum sana.
Sen üzerine yemin eder,
Kalp üstüne el basarým ki
Aþkýn dininde sana tapmak farzdýr.
Yasaklý sevdam!
Dünya ahiret "umudumsun".

"MARKSÝST ÞAÝR"
Sezai Akýn...