Apartmanlarýn olmadýðý tek katlý evler, bu evlerin içinde yeni bir güne baþlayan sýcacýk insanlar… Akþama iftar için hazýrlanan yemek kokusu kadar sýcak. Ramazanýn tatlý telaþý sarmýþ mahallemizi. Çoluk çocuk oruç tutma yarýþýndayýz. Üç gün baþtan, üç ortadan, üç gün sondan tutan da var; bir tutup bir gün yiyen de. Gün içinde konuþmaya halimiz olursa “bugün de tuttum kýzým olsun, ben de yarýn tutarým oðlum olur” atýþmalarý yapýyoruz sýk sýk. Her ne kadar dayanamasak da yiðitliði elden býrakmamak adýna sýcaktan kavrulan bedenlerimizle kah yatýp kah kalkýp ev kedisi sarman misali minderlere yapýþýyoruz.
Anneler, ablalar kapý önlerinde yemek hazýrlýðý telaþýnda. Ýçinde sebzelerle dolu plastik leðeni, býçaðý alan kendini serin yere atmýþ, harýl harýl hem konuþup hem sebze ayýklýyor. Hem konuþup hem de ayýklama iþini nasýl yaptýklarýna bakýp hayret ediyorum kývrýldýðým minderde miskin miskin gerinirken. Birbirlerine bol bol yemek tarifi veriyorlar. Akþam kimde ne piþecek belli. Zaten kokusu gitmiþtir diye iftara yakýn tabaklar geziniyor evler arasýnda. Bizde piþen yemeklerde fazla et olmuyor. Evimize nadiren giren eti ise babam özenerek seçiyor, en iyi yerinden en fazla iki yüz elli gram. Bu et ya kuþbaþý ya da kýyma olarak lezzet katýyor tencere yemeklerimize. Aldýðý etin doðranmasýný beðenmeyen babam serilen sofra bezinin üstüne tahtasýný koyup, bizim meraklý bakýþlarýmýz eþliðinde etleri küçük küçük tekrar kesiyor. Nedense anneme teslim etmiyor eti, kendi uðraþýyor özenle, hevesle. Galiba zorla alabildiði eti annemin ziyan edeceðinden korkuyor.
Mahalledeki diðer ailelerin erkekleri top patlamaya yakýn bir elinde pide bir elinde karpuzla geçerken biz kapý eþiðinde oturup kim neyle geçiyor onu takip ediyoruz. Aso’nun rekorunu bir ay boyunca kimse kýramýyor. En büyük karpuzu, en büyük pideyi hep o alýyor. Bizde her akþam pide alýnmadýðýndan önümüzden geçip giden pidelerin kokusunu doya doya içimize çekiyoruz. Bizim soframýzda ise genelde ekmek yerine annemin ramazan için açtýðý kuru yufka böreði oluyor. Bir de yemek üstüne bol fýndýklý þerbetli tatlýsý. Gecelerin baþrolü kayýsý, üzüm hoþafý ve pilav. Bazý geceler de uykuya dalýp unutulan, dibi yanan pilavlar…
Ýftarda aniden gelen misafiri hiçbirimiz yadýrgamýyoruz, soframýzda hemen bir yer açýyoruz. Yer sofrasýna sýðmak için bir bacaðýmýzý karnýmýza çekip diðerinin üstüne oturmak zorunda kalýyoruz. Bu durum canýmý sýksa da misafir baþýmýn tacý deyip ses çýkarmýyorum. Ne kadar insan gelirse gelsin hep yer oluyor o yuvarlak sini etrafýnda. Biz o kadar davetsiz misafir aðýrlarken nedense kimse tarafýndan davet edilmiyoruz. Çok belli etmesek de bu galiba bizi yaralýyor.
Bir akþam nasýl olmuþsa birileri annemle babamý yemeðe davet ediyor. Bizde bayram havasý… Davet edilmelerine mi sevinelim, köþede garip garip duran bacaðý sakat masada yemek yiyeceðimize mi… Ablam, önderimiz olarak hemen plan yapýyor. Masa ortaya çekilecek, bir örtü bulunacak ve ayrý ayrý tabak koyulacak. Ýyi de masa topal, nereye koysak durmuyor. Sonunda bir bacaðýnýn altýna kâðýt sýkýþtýrýp denge saðlýyoruz. Annemin yaptýðý yemekleri beðenmeyip kendi çabalarýmýzla yeni yemek hazýrlýyoruz. Eh gece bizim gecemiz ya tadýný çýkaralým istiyoruz. Yemekler hazýr, masa þahane sabýrsýzlýkla topun patlamasýný bekliyoruz. Bacaðý topal masanýn baþýnda çok özel oluyoruz, çok farklý duruyoruz. Karar verdik yavaþ yavaþ, tadýna vararak yiyeceðiz yemeði; topal masanýn hakkýný vereceðiz. Top patlýyor. Üç kardeþ gururla, kibarca orucumuzu açýyoruz. Pek eðreti duran bu fazla kibarlýk bizi gülme krizine sokuyor. Hem masaya olan saygýdan hem gülme krizinden bizim yemek bir türlü bitmiyor. Odanýn kapýsýnda beliren annemle babam bizi kendimize getiriyor. Masayý kurma suçuyla yakalandýðýmýzdan ne yapacaðýmýzý þaþýrýyoruz. Babam “ne iyi yapmýþsýnýz” der gibi bakarken annem sert bakýþýný atýyor yine. Sessizce tabaklarý toplayýp emektar masayý emeklilik köþesine çekiyoruz.
Her gece olduðu gibi teraviye giden büyüklerin ardýndan suçu evde býrakýp atýyoruz kendimizi sokaða. Coþkulu mahallede , çocukluðumuzun oyunlarýnýn tatlý heyecanlarýna kapýlýp gidiyoruz.