*** Bugün BEÐENdiðini yarýn BEÐENmemek…
*** Bugün yaþadýðýný yarýn YOKSAYmak…
*** Bugün PAYLAÞtýðýný arkaný dönünce ÝNKAR etmek )
*** Bugün ‘’ Seviyorum ‘’ dediðine yarýn ‘’ Sevme beni ‘’ demek…
*** Bugün ‘’ Aþýk oldum ‘’ dediðine yarýn ‘’ Bana baðlanma ‘’ demek…
*** Bugün ‘’ Allah’a emanet ol ‘’ dediðine yarýn arkaný dönüp ‘’ Ne halin varsa
gör ‘’ demek…
*** Bugün ‘’ Hep var ol, hep yanýmda ol ‘’ dediðine ertesi gün ‘’Yakamý
býrak ‘’ demek…
*** Bir gün ‘’ Haydi, gel artýk ‘’ dediðine, ertesi gün ‘’ Ne zaman gideceksin? ‘’
diye sormak…
*** Ve her sýkýþtýðý anda Allah’ýn adýna sýðýnmak, vicdan azaplarýnýn giderek
artan aðýrlýðý altýnda ezileceklerini hesap etmeden…

Bence en büyük sorun sürekli geriye dönüp bakýldýðý içindir ki, kiþilerin
önünde daha yürümesi gereken uzun ve engebeli bir yolu varken o yolu
göremediði için tökezlemek…

Yine baþka bir büyük sorun da ‘’ Unuttum ‘’ deyip kendine yalan
söylemek. Ýnsanoðlu bilmez ki bu yalanlar bir çýð gibi büyüyecek ve
kendilerini sürükleyip götürecektir. Çünkü en büyük yalan insanýn kendine
söylediði yalanlardýr.

-Asýl unutmayan ‘’ Unuttum ‘’ diyendir.
-Ya ‘’ Unut beni ‘’ diyen?
- Ýþte o, ateþlerde yanandýr…


Haydi biraz düþünüp özeleþtiri yapalým. Gönül gözümüzü hep açýk tutalým,
Dünyalýk ve bedensel hýrslarla kendimize eziyet etmekten vazgeçelim. Sürekli
Kendimize acýmayalým, geçmiþle hesaplaþma içine girmeyelim. Býrakýn her
þeyi artýk geride. Ve hakkýnýzý helal edin geçmiþe, geçmiþtekilere…

Geçmiþten uzaklaþýrsak kendimizden de uzaklaþacaðýz korkusunu taþýrýyoruz belki. Ancak kýyýdan uzaklaþmayý göze alabilirsek yeni kýtalara varabiliriz ve yeni keþiflerde bulunabiliriz. Kendimizi bulmaktýr aslýnda bu yolculuk. Zaman yolcusu deðil miyiz hepimiz? Yoldaþýmýz da düþlerimiz.

Bir gün yeniden '' Nerede kalmýþtýk '' dediðimizde, geride kalan zamanla þimdi arasýnda gelip geçenleri nasýl telafi edeceðimizin de telaþýna kapýlýrýz. Korkarýz belki de. Ama yine de kalýnan yerden devam etmeyi göze alabilmiþsek içimizdeki yaþama sevinci ayaklanmýþ ve bize yol gösterecek demektir. Yavaþ ve ürkek adýmlarla da olsa, karanlýklarda el yordamýyla da olsa devam edebilmeliyiz.

Sevginin gücü nerde olursanýz olun sizi arayýp bulacak ve saracaktýr. Yaþamýnýzda temel taþý olan sevginin eþliðinde yaslar, yaþlar, izler, yaralar, çizikler de olacaktýr. O zaman dolu dolu yaþadým diyebilirsiniz.

Belki de en uzun yol kendimizi bulmak için çýktýðýmýz yoldur.
Yolculuðunuzun hayýrlara vesile olabilmesi ve kendinizi kendi korkularýnýzýn içinde kaybolmadan bulabilmeniz dileðiyle…

Müþerref ÖZDAÞ