Sanki küçük bir göletti þu uzaktan gördüðüm
Bir türlü içinden çýkamadýðým ve naçar kaldýðým hali bezdirendi bu kör düðüm
Þimdi kime ne söyleyim, hali fakirliðimi yakinen bilirim, hicran içindedir cefalý yüreðim
Çileyi rahmet telakki ederim, sabrýn eþiðinden ne beklerim, çaresiz ki taaccüp ederim


Ah dinmeyen emellerim,ne kadar yordun sinemi bilirim
Þimdi niye hazan içindeyim, umudun gerekçesinde sefilim, niye aþksýz, sevdasýz viraneyim
Her harf ve hecede, nefesim nihayetine kadar ruhum hüzün içinde beklesede, ýsrar edeceðim
Derdi gamýmý kimseye söylemeyeceðim, fecrin ahýnda hasretle nefesleneceðim ve göçeceðim


Sanki dünya güzelleþiyor, kalbi lekeler aklaþýp vakarlaþýyor
Düþünmek ilimsiz, zikretmek ülfetsiz, maslahat manay-ý aþksýz, uzlet maksut için harsýz
Kimi dinlesem, bir kamýþ olan neyin hicranýyla bütünleþsem, takiyeyi hiç nefeslenmesem
Kalbimi yalnýzca sahibiyle hem hal edip, dilin letafetinde barýnýp,hali efkarýmý derlesem


Aþkýn hazzýnda, ilmin ihsanýyla, ah vicdaným hala ayaktaysa
Onca magdur ve mazlum ayaklar altýnda hunharca nefes nefese kalýnca, haydi gelde utanma
Þimdi ne diyeceðim Rabbýma, nefsimin,“ne derlerin” sultasýnda hissiz kalple sabahlayýnca
Birden alim ve arifler geliyor aklýma,tezekkür edilmedikten sonra, anmak kimin umurunda


Mezar, lisaný hal ile ve lal olan melaliyle neler anlatýyor
Kalp inþirahý anlamayýnca, gönül kapýlarý mütemadiyen kapalý kalýnca ve gözler akmayýnca
Varlýk namýna ne varsa, gönüllü köle olmak ibretin rahlesinden nazar edilen bizarlýk olunca
Hürriyeti ceyiz sandýðýna en muhkem bir þekilde sakla ve akýbetin ne olacaðýný umursama


Ömrümü kalan sayfalarýndan ne kadar günüm kaldýysa
Týpký yapraklar misali, hüzün içinde nefesi suhuletle mefkureye amade kýlmak aþký haksa
Ruhumu yetisinden, kalbimin hicrani dilinden, ibretin gönlüme ektiði aþk esini yakarýþsa
Artýk bin hüzün ile soluma, mukadderatýn için hesapsýzca korkma, rahmeti halinde yaþa



Mustafa CÝLASUN