Hani bir yetimhanede büyümek seninle,
Milyonlarca spermden birine ve bir rahme
Þükran duyma zorunluluðunda kalmaksýzýn.

Merdiven altlarýnda beþ taþ oynamak pijamalarýmýzý giyip,
Týrnaklarýmýzýn içlerine kumlar dolarak.
Ve þanslý sayarak kendimizi diðer sürüngenlerden,
Öpüþmek yemek aralarýnda.
Salyalarýmýzý ve kimsesizliðimizi birbirimize katarak...

Sonra bir akþamüstü devlet babadan takdir-î siktiriyemizi rica edip,
Sivilcelerimizi ve iki bavul düþlerimizi alýp yurt odalarýndan
Bilmem kaçýncý meridyene düþmek seninle...

Tanrýnýn önce ikimizi, sonra boþ kalan yerlere eklediði
Üç beþ aðaç, bir kaç kaldýrým ve yüzleri olmayan insancýklarýn
Atmosferi ve midelerimizi bulandýrdýðý bir tabloda,
Mavi ve kýrmýzý olmak seninle,
Ama en çok gri olmak...


Hatta bir kýrkikindi, tüm ilkel dinlerden habersiz olarak,
O ota boka alerjisi olan
Marazlý oðlan çocuk annelerinin balkon iplerinde unuttuðu
Çamaþýr mandallarýna inanmak...

Aðzýmýzý doldura doldura bir ton sövmek sonra
Küçük köpek yavrusunu ezip geçen
Siyah bir araba tekerleðine,
Kullanarak tüm tükrük bezi sarfiyatlarýmýzý...

Yalýnayak, iki ruh dolanmak sonra,
O mutsuz adamlarýn ayakkabýlarýyla birlikte
Ruhlarýný çýkarýp girdiði kapý eþiklerinde
Soyunmamak insanlýðýmýzý...

Pencereden bakabilme özgürlüklerine adaklar adayan,
Ama olsun bakire ev kýzlarýnýn bakýp imrendiði
Ellerin sahipleri olabilmek sonra...

Eski bir köþebaþý kitapçýda, okunma yüzdesi düþük sayfalarda
Yasak özneler olabilmek seninle,
Kelimelerin içine saklayarak seviþmelerimizi...


Hani olsun, yaþlý bir teyzenin ömrünü uzatýp
Bir deniz köpüðünde ölebilmek seninle...
Sen jartiyerinden, ben kemer askýlarýmdan
Sallanarak hani......

Söyle yetimim, kaç þizofren sevdin?