Ufkun denize düþüþünde kaldý gözler
O anýn çizgisinde kaybolan nokta nokta bir sen
ve dönüþleri olmayan yolcularýn bakýþlarý
gecenin güne son vermesi misali...
Varýldýðýnda istenilene ne kaldý geriye?
tekrar.. ve sadece bir ben...
Mavinin siyahtan kaçtýðý yerde
denizler yakamozlarý yuttu aydan habersiz,
gölgesiz, sessiz býraktý...
Ýsimlerine yazýlmýþtý sýrlarý
bilinmezin sessizliðinde bozuldu geleceðe dair tüm yeminler..
siyaha beyaz deðdi ruhlara sevgi fýsýldadý
iki ruh tek bedene düþtü
mesafeler kalktý kalpten daha yakýný yoktu
güzelliðin manasý gönüllerde can buldu
zaman geçti, yýllar aþýndý
gözleri, tenleri törpüledi
ama yürektekiler sönmedi
ve..sevgiyi, yüreði taþýyabilen el üstün geldi.


...acýya, sevince birlikte dayanabilen yürek atýþlarýna...

aura