Hadi dürüst olalým bu sefer, hiç olmadýðýmýz kadar… Gördüðümüzü, duyduðumuzu boþverip, ne hissettiysek onu söyleyelim. Aldanýþlarýmýz zaten ezberimizde artýk, birazda aldattýklarýmýzdan bahsedelim.
Durma öyle sessiz, nasýlsa belli yolumuzun ayrýldýðý, aradan geçen zaman teferruat, gel bizi yâd edelim. Onca yalanýn ortasýndan geçtik beraber, toplasan bir avuç gün; ama ne çok tebessüm biriktirdik. Bir yalaný yaþamadýk biz, yalanlarýn ortasýnda beraberce büyüdük. Sen kaybettiðim her þeyin karþýlýðý olurken, ben masumiyetimi yitirdim mesela. Seninle geçen günlerde, durmadan kendimden eksildim. Bak ilk gerçek benden, kýzgýnlýðýný gizleme, böyle olduðunu inan bende bilmiyordum. Sanma ki benim caným acýmýyor bu gerçeklikte…
Hadi sen anlat birazda, gideceðini düþündükçe üzüyor muydu seni nasýl sevdiðimi görmek ya da karþýsýnda ki kendinden bilenlerden miydin? Ondan mý kýzdýrýyordu gözyaþlarým seni. Bak bizbizeyiz artýk, aramýza yýllar girmiþ, ne bende adresin, ne sende özlemim kalmýþ… Zaten ayrýlýklar yalanlamýyor mu o büyük sevgileri, sende gerçeði söyle artýk…
Durma öyle sessiz, nasýlsa istesem de yüklenemem artýk varlýðýný, yokluðunu da býraktým üstelik sevgimden þüphe duymadýðýn kadar inan yorgunluðuma… Evet, zordu taþýmak seni, kendi yalanlarýmý kendime yutturamazken, durup durup sana kanýyordum. Sana inandýkça yanýlýyordum, yanýldýkça yalan ve içinden çýkamadýðým bir düðüm oluyordu senli zaman. Þimdi istesem de düðüm tutmuyor kalbim, öyle bir çözüldüm ki ardýndan…
Hadi dürüst olalým þimdi, ilk defa… Ama son olsun mutlaka; çünkü ne sen kaldýrabilirsin, ne de ben dayanabilirim onca gerçeðin ortasýnda kalmaya… Elimizden geldiðince bir defa dürüst olalým diyorum, son veda damgasýný yemeden özlemlerim, seni tanýmak istiyorum.
Aslýnda belki de sen haklýsýn, yakýþmýyor gerçek bize. Bir zamanlar yalanlarla oyalardýn, þimdide susarak koruyorsun beni kendinden. Hem aldana aldana sevmedim mi ben seni, sustuðunda özlemedim mi… Þimdi tutmuþ gerçeði istiyorum, sanki unutmama yetecekmiþ gibi…