Fecrin kuþatan sessizliðinde
Halin ibret bahþeden idrakiyle dalmýþtým yine, alýp götüren hasretin aþk esinine
Bir loþluk ihata etmiþti birden bire, tefekkür sahnesi perdelerini açmýþtý hüzün güftesiyle
Ne kadar çýrpýnsam, çare bulmak adýna umuda sýrýlsýklam sarýlsam olmuyor bir vesile



Hasta kalbim, bir matem içinde kelam-ý kadrim
Þehrine vasýl olamadýðým ahdim, yüreðimi daðlayan elemli bahtým, kime þikayet ederim
Çaresiz sabrý nefeslenirim,nasibi vuslat olmasý için niyaz ederim, ah kalbim bak sessizim
Kim ne söylerse boyun bükerim,bir mecnun misali derdin tedrisatýndan umutla geçerim



Sine-i melalimde her vakit mevdim sonbahar
Ey aþk, söyle akýl niye alýk alýk bakar, yar izanýmda ne arar, sevda vuslat için mi bahar
Durmaz gözyaþým akar,içim niye kan aðlar, nazar eden nefesler efkarýmý ne kadar anlar
Gönül kaybolan yýllara umutla bakar, ibreti paye olmasý için aþk, hala yüreðimde yaþar



Ömrüm sanki zemherinin lahzasýnda içim sýzlar
Ne kadar mahzunluk var ise ruhum titreyerek ve ibretle anar, hasretin fýrakýnda aþk var
Sevda niye hicran ile yüreðime akar, yalnýzlýk yalçýn kayalarýn lisanýnda bir baþka ayar
Ey hak, her halimi bilensin, müddeti nefesin yegane sahibisin, kalbimdesin niye kar yaðar



Minareler arzý endam ediyor, göðe yükseliyor
Þerefeler mahzun bir þekilde müezzinleri bekliyor, sabrediyor, kanaatle sana yöneliyor
Okunan ezanlar anlayanlar için neler söylüyor, dil-i kadim için niye yabancýlýk çekiyor
Tarihim, atim adýna haya ediyor, arþivler ne dile geliyor ve ne de nefesleri çelbediyor




Mustafa CÝLASUN