Gelecek?Birinin gelecek dediðini duymuþ gibiyim.Ne zaman bu kelimeyi duysam gelecek kelimesinin bir isim olarak deðil de gelecek zaman kipiyle çekimlenmiþ bir fiil olarak kullanýlmýþ olmasýný diliyorum.

Ýsim olan gelecek korkutuyor beni.Geleceðinden umutsuz birinin doðal bir davranýþý olsa gerek.Geçmiþine küfreden ve geleceðinden umutsuz yaþadýðý andan hoþnutsuz...Bu beni mi tanýmlýyor?Evet galiba kendim için bir taným uydursam en güzeli bu olurdu.

En azýndan bir tanýmým bile olduðu için sevinmeliyim.Tanýmý olan þahýs, kavram, ya da olgu...Eðer tanýmlarý varsa onlar vardýr.Ben de varým.Var olduðum için mutlu muyum?Bilemiyorum.Belki de deðilim.Ama yok olmak da istemiyorum.

Hayatýmda iyi þeyler yaptýðýmý düþünüyorum.Her zaman iyi olmaya çalýþtým.Ýyi bir çocuk, iyi bir öðrenci, iyi bir insan.Hepsinde de "iyi" olduðum için olsa gerek hýrpalandým.Sessiz bir çocuktum.Mecburiyetten ya da kendi isteðimle bu böyleydi.Ama ona raðmen en yaramaz çocuklarýn gördüðü muamele bile benim için hayaldi.Ýyi bir öðrenci oldum.Belki kendinden oldu, belki ben istedim.Ama yine en kötü, tembel öðrenciler kadar deðer görmedim.Þimdi mi?Þimdi ne olcaðý belli olmayan tembel öðrencilerden bir farkým yok.Ýyi bir insan oldum.Belki ben istedim, belki öyle olabiliyordum sadece.Öyle olmam gerekti.Ama en kötü insanlarýn bile görmediði muamelelere maruz kaldým.Sonuç?Ben en kötüsüyüm.Geleceðe umutla bakamayan,geçmiþini nefretle anan, yaþadýðý andan hoþnutsuz.Ben þimdi buyum.Gelecekte ne olacaðý meçhul...