Sustum artýk, hakikate ram olan hal-i mahzunluðumda
Bir bir derledim heveslerimi, zevk-i hicranýmla ve vecde gelen ruhumun þadýyla
Her ne kadar bir hüzün var ise kalbimin sükut-u ikrarýnda
Elhak sabr-ý nefeslendim, kanaat için irademe akl-ý selimi sürurla tavsiye ettim


Bin hüzün ile umudun nidasýnda bakleyen gönüller için ne söylerim
Bir hicranýn tesellisiyle niyaz ederim, söyleyin baþka ne bilirim, ne Arfim ne de erenim
Bahtýn dile gelen lehçesinde fakirim, ihsan olan ne varsa elhak tabiim
Ne kalbin serdettiði sesin ferahlýðýndan þikayetçiyim, ne emel hýrsýna kapýlmýþ dilenciyim


Biliyorum ki nihayetinde abdi acizim, zafiyetlerle ömrünü tüketen bir sefilim
Nasýl þikayet için kalbimi bizarlýðýn eline terk ederim, sonra yegane sahibine ne söylerim
Nefsin aymazlýðý için boyun bükerim, ayrýk otlarýný bir bir sabýrla kalbimdem temizlerim
Ýnþirah için nöbet beklerim, elimden gelen gayreti hasrederek aþk yolunda hazla göçerim


Ne bir saz çalmayý bilirim, ne ney üflemek için nefesime meyledip hicrana göçerim
Kalbim için ülfetin pay-ý tahtýnda kul olmayý ve bir vecd ile coçmayý koþulsuz ki isterim
Takva için elhak hilmi nefeslenirim, sabrýn rahlesinde tedrisat için ilmi talim ederim
Yoksa onsuz aklý neylerim, fikretmek için elhak iþtiþarenin lahzasýnda diz çökerim


Geçti ömrüm yine, hala bin dert ile muvazenemle niye böyle bir hicran içindeyim
Hal-i fakirliðimi kime nasýl ifþa ederim, gömlümün hüznüyle nasýl bir kulluk ederim
Yar için ne derim, çaresiz yine derinden bir ah çekerek boynumu bükerim
Umut ile mukavele eden bir nefesim, secdelere kapanýp ey hak der ve sessizliðe göçerim


Ne söylense, dertler bin bir hüzünle dillenip gönüllere eriþse ne yazacak
Ruhumun bizarlýðý nasýl anlaþýlacak, kalbimin hazanlaþan kadri yeniden nasýl açacak
Can çýkacak, göz kapanacak, dil susacak, tüm azalar bir tefekkürün ilzamýnda kalacak
Evet, iþte o zaman, vakti gelen hesap bir bir sayfalarýný açacak ve gönül aðlayacak



Mustafa CÝLASUN