SADE BÝR VATANDAÞ

Yürüyorum kaldýrýmlarda elimi kolumu sallaya sallaya
Göðsümü gere gere söyleyebiliyorum soyduðumu
Yüzümü kimselerden saklamadan dolaþýyorum insanlar arasýnda
Sesimi istediðime yükseltip emredebiliyorum
Karþýma çýkan yoksullarý ayaðýmýn altýnda ezebiliyorum
Benden hesap sorandan falancanýn yakýnýyým diyebiliyorum
Ben hayallerimde dilediðim gibi hava atabiliyorum
Ama evine aþ, mutluluk götüremeyen babalar
Çocuklarýna istediði gibi bakamayan anneler
Tek bir hayal bile kuramadan ömrünü tüketip
Gelip geçiyorlar dünya sahnesinden
Zenginler pahalý elbiselerin içinde kasým kasým kasýlýrken
Benim fakir yoksul anadolu kadýnlarým el açýyorlar utana utana
Zenginler paris, bali adasý görürken
Benim yoksul halkým bütün ömrünü geçiriyor bir baraka da
Býrakalým da zengin, zenginliðiyle paralarýnýn arasýnda kalsýn
Biz zengin olmayanlar yalansýz dünyamýzda yaþarýz þereflice
Soymadan, çalmadan, çýrpmadan yalar gideriz bir baþýmýza
Ömür hayatýmýz boyunca hava atmadan
Güneþli günleri bekleyerek içimizdeki masumiyette yaþayýp gideceðiz sonsuzluða
Zenginlerin pahalý yaþamýnýn çok uzaðýnda
Merhaba diyeceðiz bizi bekleyen güzel hayata
Her yoksulun yüzünde açan mutluluk çiçeðini görerek
Karýþacaðým ben de sade bir vatandaþ olarak ara sokaklara
Masum hayallerimi de çantama koyup
Zenginlerin, fakirleri anladýðý günü görmeyi umut ederek
Zenginliðin ýþýltýsýnýn olmadýðý karanlýk bir sokaða girip
Geleceðin beni nereye götüreceðini bilmeden
Karýþacaðým soymayan onuruyla yaþayan insanlarýn arasýna
Cebimde param olmasa da yüzümdeki gülücükle
Kalbimdeki yalansýz masumiyetle geçinip gideceðim yalan dünyadan
Beni öteki tarafta bekleyen yaradanýma
Üzerimde onurumdan baþka bir þeyim olmadan sade bir vatandaþ olarak...