ALIÞTIM YOKLUÐUNA...

Bir bakýþ bir gülümseyiþti senden dileðim
Yanýmda olup gözlerinde hayatý görmekti
Ellerini tutup can vermekti atmayan kalbime
Dudaklarýndaki zehirde aþký tatmaktý sonsuzluðuma kadar
Seninle birlikte yaþayýp yine seninle son olmaktý isteðim
Karþýmýza denizi alýp martýlarý elimizdeki simitle besleyip
Yüzünde çiçek gibi açan gülümsemeye
Hayatýmý adamaktý benim hayatým
Ben hep seninle birlikte var olmayý diliyordum
Ve þimdi ise sensizliði tadýyorum
Karþýmda salýnan deniz, havada uçan martýlar
Sokakta salýna salýna yürüyen süslü püslü kýzlar bile
Çare olmaz yüreðimdeki yokluðuna
Ama alýþtým seni sevsem de yokluðuna
Yüreðim ve bedenim yokluðunda üþüse de
Ne yapayým be sevdiðim ben seninle sýcaklýðý tadýp
Yokluðunda yüreðime kara kýþlarý yaþatsam da
Alýþtým dört mevsimi yaþamaya
Alýþtým varlýðýna da yokluðuna da
Sen görmesende yokluðunda çektiklerimi
Ben sensizliðimde oradan oraya savrulsam da
Yaþýyorum yine de bildiðim gibi
Aklým, fikrim senin yanýnda olsa da
Karanlýkta kalan hayatýmla birlikte
Senden uzaklarda da olsam görüyordum suya düþen gözlerini
Gözlerimde yaþattýðým hayalinle
Savrulup gidiyordum oradan oraya
Ne olduðumu ne yaþadýðýmý bilmeden
Hatýrýmda yalnýz gözlerini yaþatarak
Yitiyorum karanlýk bir köþede sessizce ve sensizce...