Sýradan bir gündü. Sabah zoraki açtý gözlerini. Birkaç saatlik bir uykudan sonra kendine gelmesi zor olacaktý.Yüzünü yýkamadan çaydanlýðý ocaða koydu. Çay kaynayana kadar biraz daha uzanayým diye geçirdi içinden. Baþýný yastýða koydu. Kulaðý çaydanlýðýn sesindeydi.

Yolda buldu kendini. Otobüse bindi. Bu sabah her þey çok farklýydý. Alýþýlmýþýn dýþýnda herkes güler yüzlü, herkes mutluydu. Ýçinde müthiþ bir çalýþma aþký duydu. ‘Bugün yarým kalan iþlerin hepsini bitirip rahat bir nefes alayým. ’ diye geçirdi içinden. O sýrada otobüse dünya güzeli bir kýz bindi. Kumral saçlarý kývýr kývýr omuzlarýna dökülmüþtü. Ela gözleri oturacak yer aradý.’ Yanýmdaki koltuk boþ…’ diye düþündü. Genç kýz önce kararsýz kaldý, baktý ki baþka yer yok, oturdu delikanlýnýn yanýna.

Nedensiz bir heyecan duydu. Yoksa….Yoksa yýllarca aradýðý bir türlü ‘ruh eþim’ diyemediði bu kýz mýydý? Genç kýz, umarsýz bir tavýrla camdan dýþarýya bakýyor, çevresini seyrediyordu. Bir ara konuþmayý düþündü. Adýný sorsa olmazdý. Otobüste yanýndakiyle konuþmak için nasýl bir bahane yaratýlabilirdi ki?... Terler yanaklarýndan süzülmeye baþladý. Eli ayaðý titriyordu. O sýrada yaþlý bir adam bindi otobüse, ilerledi. ‘ Yer vermek gerek .’ diye düþündü ; ancak genç kýz ondan daha atik davranmýþtý.
- Amca, böyle buyurun!
- Hayýr, hayýr siz oturun ; ben kalkarým, dedi cýlýz bir sesle .
- Ben, biraz sonra ineceðim, rahatsýz olmayýn!….
Öylece kalakaldý. Ýþte bir fýrsatý daha kaçýrmýþtý elinden. Genç kýz arka kapýya doðru ilerlediðinde çok geçti.

Ýþ yerine gider gitmez, kapýda patronuyla karþýlaþtý. Patronu oldukça þirin ve sevecen bir tavýrla:
- Günaydýn Serkan’cýðým, bugün erkencisin, dedi.
- Günaydýn.
- Akýnlar’ daki mallarý depoya doðru dürüst indirememiþler, bir el atarsan sevinirim.
Kulaklarýna inanamadý. Ne olmuþtu da patronu bu kadar deðiþmiþti? Anlayamadý. Günlerdir dikkatini çekmek için her þeyi yapmýþtý. Ama bir türlü kendini gösterememiþti. Þimdi deðiþen neydi? Uzun bir koridora girdi. Yürürdü yürüdü bir türlü sonu gelmiyordu. Ýlk defa patronu kendisine güvenmiþti, ne olursa olsun bu iþin üstesinden gelecekti… Koþmaya baþladý, ayaklarýnda derman kalmamýþtý, bacaklarý aðrýyordu, oysa depo çok yakýn görünüyordu; ancak koþtukça uzaklaþtý, kulaklarýna garip sesler gelmeye baþlamýþtý. Bir þeyler yanýyordu….

Gözlerini açtýðýnda kalbinin atýþlarýný bir de çaydanlýðýn artýk erimeye yüz tutmuþ madeni çýtýrtýsýný duyuyordu. Fýrladý yataktan , ocaðý kapattý. Saate baktý, mesainin baþlamasýna on dakika vardý. Geç kalmýþtý. Bu saatten sonra yetiþmesi mümkün deðildi. Ýzin alacak yüzü de yoktu. Daha geçen hafta uyuyup kaldýðý için izin almak zorunda kalmýþtý.
- Lanet olsun! Dedi.
Ne bulduysa geçirdi üstüne. Bir taksi çaðýrdý, iþyerine vardýðýnda kapýda patron yoktu. Derin bir nefes aldý. Odasýna doðru ilerledi. Gözlerine inanamadý. Odasýnda genç bir kýz oturuyordu.
- Günaydýn!
Gözlerine inanamadý. Kekelemeye baþladý. ‘ Bu kýz, bu kýz….’ Rüyasýnda otobüste gördüðü kýzdý.
- Mithat Bey, sizinle görüþmemi istedi.Ýþletme Fakültesi’ nde Pazarlama okuyorum.Staj
yapmak için baþvuruda bulunmuþtum…..
Sonrasýný dinlemedi. Koltuðuna oturdu.
- Önce birer çay içelim, dedi. Güzel bir gün baþlýyordu…..



Hilâl Erboyacý