Suskun kelimeler yüreðimden feryad ederek çýkyordu
Hiçbir kaygý taþýmadan, sineyi burkmadan, ne derler merakýný taþýmadan
Yýllarýn kaybolmuþluðuna uhteyi býrakýyordu, gönlüm sürurla aþk yaþýyordu
Gel sevgili gel, bir ömre bedel, gönül ister görmek seni, aþkýn bir þaher diyordu


Ruhum duruldukça duruluyor ve kalbim sevdanýn firkatine kanýyordu
Abad olan, fýrakýyla yüreðimi burkan zaman bir bir kayboluyordu
Yepyeni sayfalar açýlarak, umudun baharýyla meþk gönlüme sürurla akýyordu
Ýþte o vakit, bir hafiflik halimi esinle sarýyor ve gülfeþan ruhumu buluyordu


Nice düþlerimiz tenhalarýn kadrinde yalnýzlýk yaþamýþlardý
Ruhumuzu ihata eden mahzunluk, kari kimliðinde mýsralarda aranýyordu
Nice edipler, suskunluðun pervazlarýnda hülyalarýn latifliðini yazýyordu
Kalbin inþirahý aþkýn nidasýyla silik duvarlarý aralýyor, bir efkar býrakmýyordu


Yarin hasreti, nimetin hasrediliþi, lalenin nazar ediþi aþka iþaretti
Hilalin temaþasýnda rahmetin arzý, mücerret bir þekilde kalp için delaletti
Vehmedilen ne varsa ve ilimden nasipsiz serzeniþler hali kuþatmýþsa bir sefillikti
Vefa bizzat þahitliðin refakatinde sadakatle vicdana aþký sunan gerekçeydi


Latif olmak hali, kalbin lehçesinde ihsana ve takvaya muhtaçlý azametti
Ne kadar edep varsa ve fakat hakikatin sofrasýndan bir an uzaklaþmýþsa nefsti
Tensellik adýna her ne varsa, þakliyet için mücerret olan hevesi bahaneydi
Oysa ki kalbin sahibi belliydi, hal nasýl habersizliðin kadrinde bir mazaretti


Akýl kimin emanetiydi, irade kimler için seçimin rahlesinde itibarlý dersti
Aþkýn iksiri hasretin firkatinde zadeydi, emeller sevdanýn dilinde çok fakirdi
Niye hakikat, bir hak olarak hukukilik için insana tevdi edilmiþti
Ölüm halindi, mavera kalp için ümitti, çile ruhum için en itibarlý keffaretti




Mustafa CÝLASUN