Sessiz ve sakin adýmlarla, dalmýþtým ufuklarýn serabýna
Dilim konuþmadan, zihnim karýþmadan, düþler bir korku yaþatmadan
Ve anýlar kalbimin sayfalarýný bir aralarken
Umut açýyor yüreðimde, her nekadar hazan sinemi ihata etsede çileyle


Gözümde bir ýþýk var, gönlüm hasretin turabýnda bilmem ki ne arar
Býçkýn hevesler, envai çeþit zevkler ruhumu þimdilerde yaralar
Ne gecenin sarkan yüzünden temaþa eden mahý anlarým
Ve ne de derdin bin bir bahenesine sýðýnarak vicdanýmý elemle daðlarým


Ne nefsimin yangýnlýðýna odun atarým
Ne aklýmýn kifayetsizliðinin mazurluðuna sýðýnýr, naralar sýkarým
Hikmetsiz bir nasip, ilimsiz bir kalp, nasýl hakikati hasretle yanarak arar
Aþk için vakti sýralar, hali nar ile daðlar, ruhun nabzýný hiçe sayar


Ey hasret kaldýðým yarim, ben sana aldanamam
Senin ülfetli nefesinin kadrinde sayýklayamam,manaya alýkça bakamam
Nizamsýz nefsim için paralanamam, “nederler” diye bir yol için çabalayamam
Hali melaslimi anla,ruhumu bitap býrakma, kalbin sahibini asla unutma


Nice fermanlar yazýlmýþ ve tozlu raflarda sevda ile saklanmýþ
ibretin senasýnda bir hikmet var diyerek mazi her vakit þevkle aralanmýþ
Nice faniler dünya için heveslerin girdabýnda emeli bir aþk sanýp ona kanmýþ
Oysa aþk baþkaymýþ, hakikatin salasýnda ruhsatmýþ, rýza ile kuþanýrmýþ


Ey edep, sessizliðin hikmetinden bir nebze olsun söz et
Vecdin kanatlarýndan, aidiyetin hukukundan, ölüm için vadedilen vuslattan
ne kadar sabretsem ve dahi bilmeden secdenin meþkine lutufla eriþsem göçsem
Sevdalarýn baharýnda, aþklarýn saðanaðýnda vicdanýn bahtiyarlýðýna eriþsem



Mustafa CÝLASUN