KEBERLÝ’ DE KÜÇÜK KIZLAR

Keberli’de yaþayan küçük kýzlar,
Gözleri boncuk mavisi,
Elleri bakýmsýzlýktan çatlamýþ,
Saçlarý günlerdir taranmýyor.
Yanaklarý güneþ yanýðý.

Keberli’de yaþayan küçük kýzlar,
Bilir misiniz bu çaðlar,
Göz açýp kapayana dek geçecek,
Azýcýk boyunuz uzayýnca
Babanýz ‘okula gitme’ diyecek.

Belki o kýraç kayalarda koyunlarý otlatacaksýnýz.
Bilmem? Aðustos’ta ýrgatlýk mý yapacaksýnýz?
Belki birisi girecek o minik yüreðinize,
Ela gözleriniz bir tek O’nu düþününce gülecek…

Keberli’de yaþayan küçük kýzlar,
Bir gün eve birileri gelecek,
Haberiniz olmadan babanýz sizi verecek.
Hayatý bile tanýmamýþken
Kucaðýnýzda bir bebek.



Keberli’de yaþayan küçük kýzlar,
Büyükler var þehirlerde,
Sizin hakkýnýza göz dikmiþ,
Sizi yokluða mahkum etmiþ,
Umut nedir bildirmemiþ,
Yedikçe doymayan,
Rüþvet alan, rüþvet veren büyükler.
Haramzadeler var, kamu malýna göz diken
Hainler var hizmet gelmesini engelleyen.

Keberli’de yaþayan küçük kýzlar,
Haberiniz var mý?
Bir de cenazeler var.
Bir de aðlayan kadýnlar,
Aðlayan çocuklar,
Tabuta evladýnýn yerine girmeye razý analar var.

Keberli’de yaþayan küçük kýzlar,
Büyükler var,
büyükler…
Büyükler?