Meðer boþ vermiþliðim nafileymiþ nerden bilirdim
Aklýmýn kifayetsizliðiyle nefeslenmiþ biçareyim, þimdi çaresiz halime ikamet ederim
Ne hamiyeti bilirim, ne kalbin sahibinde vefa gösteren fakirim
Nefsimin siperlerinde hesabý bekleyen bir abdiâcizim



Hiç ayrýlmanýn manasý olur mu yârden
Þayet bir vefa sadakati aþkýn ulviyetinde bakirliðini korurken, sevda nar iken
Ne kadar bahanelere serilsem, yalnýzlýðýn ayazlarýnda titresem
Yârin muhabbetiyle edebi kalbim için nefeslensem, hiç üþümeden sürura ersem



Ey yar sen hala haklýsýn, farký fark eden ülfetli nazarsýn
Bizarlýðýma iltifat etmeyen erdemli bir aþksýn, sevdayý hakikatle yaþarsýn
Mevsimlerin muþtusuyla umutlarýný vuslat için kanatlandýransýn
Hissiyatýn renklerinde ibreti temaþa ederek, hikmeti nasibe býrakansýn



Þimdi anladým ki kalp hiddetin perdesinde kapanýyor
Dil ne kadar hicraný akýtsa da, halin edebi idrakim için sükût ettiriyor
Yýllar kaybolup gidiyor, gözler hasretin dirliðinde beklenen nefesini niyaz ediyor
Ömür sadece yaþamaksa, aþkýn hususiliði hali kuþatmýyorsa can pes diyor



Artýk ne laleler ruhuma nazar ediyor, ne gül kokusunu zerk ediyor
Þehrine kani olamadýðým ne kadar hikmet varsa, ruhum için çek git diyor
Gün, gecenin kollarýna teslim olurken, gözler çaresiz yaþ býrakýrken hal ar ediyor
Nefes uzlet için artýk vakti geldi diyor, hazan her yanýmý sancýyla ihata ediyor



Yazdýðým nameler bir köþede suskun bekliyor
Ne kadar çektiðim çile varsa, sefilliðime delalet ediyor, ruhuma sesleniyor
Aþk, halin deminde, hakikatin rahlesinde inþiraha eriþmektir diye deþifre ediyor
Ömür bitiyor, þevk kalbimi terk ediyor, hevesler dürülüp mukadder hesabý bekliyor



Mustafa CÝLASUN