Dil sussa, yürek hýçkýrýðýn busesiyle bahtýn týnýsýný elemle yaþatsa
Daðlar umutla aþkýn hüznünü iklimlere yaþatýp sevdayý anlatsa
Sine mütemadiyen yanda, melal hülyasýndan hiç uyanmasa
Ruh, kalbimin inþirahýna kapýyý ülfetiyle aralasa


Çektiðim ahlar idrakimde hakikati býraksa
Ölüm bir korku yaþatmadan, kalbime diriliþin senfonisini sunsa
Halimdeki bizarlýk bir nebze olsun azat olsa
Sürur sinemin sayfalarýnda hicranýn katresinden esinle kurtulsa aþk yaþatsa


Ne muhabbetle nazar eðlediðim bir çiçeði koparttým
Ne hasretine ram olduðum gönlün senasýnda hýçkýrýklarýma karþýlýk buldum
Ne anýlarýn deryasýnda saklanan sancýlarý ýstýrabýn salýncaðýnda uyuttum
Sabrýn ilzamýnda, bahtýmýn verilmiþ kararýnda kanaati gönlüme çaresiz sundum


Ýnsan bu ya ne durur ve ne de hukukunu hakkýyla bilir
Aklýn selimliðinden feragat ederek nefsin arzularýyla nefeslenmeyi el hak becerir
Ýradeye ne söylenir, hesabýn ötelenmesine hayýflanarak nazar edilir
Gönül aþksýz hazan gibidir, ne kadar çaðlayan varsa ruh sessizliðinde azadedir


Gel ey umutlarýmýn muþtu sunan muzafferiyeti
Kalbimin hicran ile müsavileþtiði, hüznün halimde demlediði esinin lehçesi
Bir gün dile gel, gönül kapýmdan aþkýn iksiriyle ruhuma bir ilham ver
Ne kadar mahzunluðum varsa bir çýrpýda, umudun solgunluðunu sineme ülfetle ser


Ey rabbim sahibimsin, niyetimin asliyesinden eminsin
Fakirliðimi hakkýyla bilirsin, nankörlüðümü kitabý celilinde dile getirensin
Eksiltmediðin rahmetin hakkýný teslim edemediðimi nefsimden bilirsin
Kýt aklýmla iradem için azimeti tavsiye eder, hikâyeleri nefeslenmemi öðütlersin


Her vakit gönlümün kapýsý çaldýkça
Bir ince sýzý ibretin saadetini ruhuma sunar ve hüznün çehresini halime býrakýnca
Boynum bükülür, gözlerim süzülür, dilim sükûtun kadrine çekilir
Ne kadar derdim varsa, ummanýn rahlesinde umut içinde nasibe meftun edilir



Mustafa CÝLASUN