BÝR GENÇLÝK, BÝR GENÇLÝK , BÝR GENÇLÝK…

‘Zaman bendedir ve mekan bana emanettir þuurunda bir gençlik’…

Dün gece yazýmý yazmak için çalýþma odama geçip masama oturduðumda , duvarda asýlý duran bu ‘hitabe’ye takýldý gözlerim ve baþtan sona bir çýrpýda okuyuverdim.Daha önce belki defalarca okumuþtum Üstad’ýn Gençliðe Hitabesini.Ancak hiç böylesine dikkatle okumamýþtým.Zira bu sesleniþin ,bu serzeniþin muhatabý bizzat ‘ben’dim, anladým !
Her satýrýný okuduðumda omzumdaki yükün aðýrlýðýný hissettim.Güzümde tomurcuklanan yaþlarýn sebebi , þimdiye kadar olduðu gibi yine sadece þekil güzelliðine bakýp etkilendiðimdenmiydi yoksa mana derinliðine daldýkça ruhumun adete bir cenderede sýkýlmaya baþladýðýndanmýydý bilmiyorum.Ancak çok iyi bildiðim ve anladýðým bir hakikat vardý ki o da þuydu: Ýnsan ‘mana’ya yaklaþtýkça ‘madde’den kopuyor.Ve o zaman insan kendi bedeninden bile irkilip gölgesini öpesi geliyor !
Ancak ne hazindir ki insan , ‘madde’yi ‘mana’ya tercih eder ,’madde’yi elde edebilmek için ‘mana’yý yok eder , tarumar eder çoðu zaman.Bilmez ki madde mana içindir.Madde araç , mana asýldýr.En nihayetinde maddeyi manadan ayýramayan insan , tek kanadý kýrýlmýþ bir sinek gibi debelenir durur…
Ýnsan ; göklerin öðrencisi , yerlerin öðretmenidir.
Sen öðrettin taþlara, kuþlara konuþmayý ,
Aðaçlara selam vermeyi , daðlara yürümeyi…

Ýþte böyle bir varlýðýn en güzel , en özel , en renkli , en canlý , en deli kanlý zamanlarýdýr gençlik…
‘Kim var? ‘ diye seslenilince, saðýna ve soluna bakmadan fert fert ‘ben varým! ‘ cevabýný verici, her ferdi ‘benim olmadýðým yerde kimse yoktur! ‘ fikrini besleyici bir dâva ahlâkýna kaynak bir gençlik…’
‘Can taþýma liyakatini, canlarýn caný uðrunda can vermeyi cana minnet sayacak kadar gözü kara ve o nispetle usûle, stratejiye uygun bir gençlik…’
Yýllarýn bu denli aceleci davranýp çabuk çekip gideceðini bilseydim hayatýmdan , boþa geçirmezdim daha genç zamanlarýmý.Gençliðimi heder etmezdim hayat denen hokkabazýn elinde. Solup giden ve bir sonbaharda dalýndan düþecek ve topraða karýþýp gidecek olan bir yaprak misali , hayatýmýzýn baharýnda kuruyup düþmeyelim dalýmýzdan.
Bülbüller bahar da daha güzel öter bilirsiniz.Gençlik , hayatýn baharý. Ýlk insan bile bir genç olarak yaratýlmýþ ise bu Rabbimizin dünya hayatýnda gençliðe verdiði deðer anlamýna gelir ki; bu da Yaradanýn gençliðe bir iþareti demektir aslýnda…
Ýnsana bahþedilmiþ ne muhteþem bir nimet þu gençlik. Hayatýn zorlu koþullarýna bir kalkan misali bize verilmiþ bitmez tukenmez enerji... Gençlik hoþtur, muhtesem bir hediyedir de önemli olan bize sunulmuþ bu muhteþem hediyenin nasýl kullanýlacagýný bilebilmektir…
Ey Gençlik , geldiðinin farkýna bile varamadan , daha oturduðun minder ýsýnmadan bu gidiþin nereye?Hoþ beþ edip dertleþecektik seninle.Yapmamýz gereken bir yýðýn iþ vardý daha. Kal biraz daha demek istiyorum ardýndan ancak biliyorum ki senin böyle bir adetin yok.Zamaný geldimi kalkýp gidersin ve bir daha geri gelmezsin.Þimdi gidiyorsun.Ben ise karanlýklar içinde aydýnlýðý aradým durdum hep.Ama gidiþinle anlýyorum ki , aydýnlýðým senmiþsin ey gençliðim…
Seninleyken , sorunlarý çok daha çabuk algýlayýp , çözüm üretmek için çok daha çabuk davranýyordum.Yorgunluk nedir bilmiyordum.Hep heyecanlýydým ve deliydi kaným…Ýnançlarým canlýlýðýný koruyordu her daim..Ýdeallerim ve hedeflerimin ardýndan canhýraþ koþmak için kelebekler gibi uçuþuyordum.Aþk deryasýnda akan bir nehir gibiydim adeta.Sönük bitkin bakýþlarý ýsýtan , gözlere fer olan bir ýþýktým.
Gençlik , umuttur , sevgidir , heyecandýr , barýþtýr , coþkudur , aþktýr , gelecektir…
Gençlik , paha biçilmez bir cevher , kýymetli bir hazinedir.
Bir genç , bir toplum demektir.Toplumlarý hem yüceltip refah seviyesine ulaþtýrabilme , hemde alçaltýp sefalate düçar edebilme kabiliyetine sahiptir.
Ey Genç Kardeþim , maddeye muhabbet besleyip , mananýn kaybolmaya yüz tuttuðu , tüm deðerlerimizin özünü kaybettiði , menfaat eksenli sevgilerin hayatýmýzýn her yanýný kuþattýðý, hakikatin , yüreklerde ve beyinlerde hapsedildiði , yalanýn iktidar olduðu böyle bir devirde Allah’ýn bize bahþettiði ‘Gençlik Hazinesi’ni iyi muhafaza edelim.Açlýðýmýz firavun sofralarýna deðil , ilim irfan ve hikmete olsun.Önyargýlý olmadan , düþünmeden , fikretmeden , kafa yormadan itaat etmeyelim bize hükmetmek isteyenlere.Milli ve manevi deðerlerimize , namusumuza sahip çýkar gibi sahip çýkalým.
Kaliteli bir kiþilik ve kimlik sahibi , baþý dik ve alný ak, cahalet zincirlerini ‘Oku’ emriyle kýrmýþ , dostunu ve düþmanýný iyi tanýyan , olay adamý deðil , fikir adamý olan ,fani alemin eðlencelerine zevklerine dalmayan ,mukaddes idealler peþinde koþan , namertlerin kol gezdiði bir ortamda , mertliðinden asla taviz vermeyen, aksiyon adamý , Asým’ýn nesli olan gençlere selam olsun…
Üstad’ýn biz gençlere vasiyetini unutmayalým :
‘Tabutumu öz ellerinle musalla taþýna koyarken, Anadolu kýtasý büyüklüðündeki dava taþýný da gediðine koymayý unutma ve bunu tek vasiyetim bil!
Hayýrla , huzurla , hoþça bakýn zatýnýza…