Çok özlüyorum seni...
Saçma sapan yerler ve zamanlarda aklýma gelecek kadar. Aylardýr elime almadýðým kalemimi satýrlarda upuzun bir geziye çýkaracak kadar. Ve otobüsün camýna baþýný dayamýþ küçük oðlan çocuðunun gözleri ne kadar güzel diye düþünürken, senin gözlerini özleyecek kadar...

Zaman ne kadar çabuk gectiyse ben o kadar amansýzým.
Sen ne kadar uzaktaysan ben sana bir o kadar yakýn...

Senin yaþadýðýný bildiðim kentin caddelerini bir daha bir daha arþýnlarken ve içimdeki senler sehrinden kopamazken sana çýkýyor bütün sokaklar. Þarkýlarýn hepsinde anlam bulduðum bu yolculuklar varken unutamayacaðým ben seni. Senin haberin bile yokken kalbimin bir yanýnda sana her zaman yer olduðunu bilmemen, en güzeli senin yollarinda yürürken düþündüklerimin... Ben, sen bilmediðin kadar içindeyim senin.

Sonsuza kadar acabalarýn yormaya baþladýðý otuzlu yaþlarýma yaklaþýrken evet itirafýmdýr bu; bir yanýnla sen her daim içimdesin.

Ne ayrý yürüdüðümüz yollar, ne bizi baþkalýklara atan pusulanýn yönleri deðiþtiremiyor. Ýcimde birkaç nota, asla senli hayallerden ve senli hayatýn acabalarindan vazgeçemiyor. Bütün sokaklarým sana doðruyken, hiçbir yönüm kendime çýkmýyor. Zamanlar yýla döndü, senin yerin deðiþmiyor...


*Bulent Ortacgil'e ait bir Sarki ismi.