HASRETÝN ÝZLERÝ
Bu kaçýncý isyaným bilmiyorum , içimdeki volkaný söndüremiyorum
Hüzünlü sonbaharda gidiþin saklý , bekleyemiyorum
Beklesemde nafile kaç aydýr böyle .......
Kýzýl-mavi akþamlarýnda seyrediyorum uzaktaki gemiyi

Düþünüyorum kim bilir içinde ne acýlar gizli
Belki anneler , babalar aðlýyorlar evladým diye
Belki evlatlar yanýyor anne , baba diye
Kaç arkadaþ içiyor sigarasýný ?
Bakýyor boþluða , acaba nerede diye !

Hüzünlü sonbaharda gidiþin saklý
Elimde bir cüzdan
Ýçinde ne mutlulular , ne arkadaþlýklar taþýyor
Hiç yabancý gelmesin bu senin hediyen

Ýçindede bir kaðýt seni seviyorum diye
Býrakmayacaðým , hep seninleyim
Göremesekte birbirimizi kalbim seninle diye
Dedim ya ilk yaz bu isyanlarým büyük zaten ama bekleyemiyorum

Gökyüzünden akýyor þakýr þakýr yaðmurlar
Korkutuyor beni
Ellerim yine terliyor

Yaðmurlarý benzetirim göz yaþýna
Hiç yabancý gelmiyor aslýnda
Geçmiþi anýmsarým her gözyaþýmda
Yaþananlar týpký bir masal gibi

Ýleride torunlarýmýzýn okuyacaðý küçük bir masal
Ýçinde ne acýlar kopuyor
Ne umutlar bitiyor
Ne kalpler parçalanýyor

Hep buluþalým derdim
Saatlerce beklerdim

Sen , içimde nefretin büyük
Sevgim dana büyük nefreti kapatýyor
Herþeye raðmen
Hala da diyorum ki SENÝ ÇOOOOK SEVÝYORUM