Tüm zýtlýklarý bir arada barýndýran
En mükemmel þeydir.
Anlayamazsýn, tanýmlayamazsýn
Çoðu zaman
Kendin bile inanamazsýn.

Deðil ona kendine bile söyleyemezsin
Yýllarca içinde tutar,
Kalbinin en derininde saklarsýn
Susarsýn, aðlarsýn ama kimse görmez
Haykýrýrsýn yýrtarcasýna boðazýný
Kimse duymaz
Seversin en derinden ve yürekten
Ama kimse bilmez
Ve sen yine aðlarsýn.

Geceler bilir nasýl yandýðýný
Külsüz, dumansýz
Geceler bilir nasýl sevdiðini
Koþulsuz ve þartsýz.
Geceler bilir uykuya hasret kalan
Gözlerinden
Nasýl yaþ yerine kan damladýðýný.

Sonra zaman geçer ve alýþýrsýn
Günleri usanmadan tek tek sayarsýn.
Yetmiþ yedi olunca,
Benim þimdi dediðim gibi
“Yetmiþ yedi oldu” dersin,
“Olmaz dediðin günden bu yana
Tam yetmiþ yedi oldu” dersin
Sonra da oturur þiir yazarsýn
Sana Nil Burak,
Semiramis Pekkan eþlik eder
Gecelerin sessizliðini
Bozarsýnýz beraberce
Sonsuzluða uzanýrsýnýz
O güzel plak sesiyle
Karanlýðý yýrtar
Aydýnlýðý yaratýrsýnýz
Bilinmez yerlerde
Güneþi görürsünüz
Derinliklerde.



Sen onu beklerken
Hayat devam eder
Anlamaya baþlarsýn
O sevmeyecek
Beklemeler boþa
O gelmeyecek.

Baþka eller tutar
Baþkalarýný sararsýn
Baþkalarýný koklar
Baþkalarýyla seviþirsin.
Tenin baþkasýnýn teniyle birleþir
O an lanet okursun kendine
Nefret edersin kendinden, her þeyden
Aðlarsýn sessizce
Yine kimse görmez.

Anlarsýn olmuyor, olmuyor
O olmadan olmuyor
O olmadan geçmiyor günler
O olmadan bitmiyor acýlar
O olmadan dinmiyor yaþlar.

Ve sona gelirken yarýn dersin
Yarýn ne olacak dersin
Yarýnýný düþlersin
Ýsteseydi bütün ömrünü
Onun yanýnda tüketmeye hazýrdýn
Hala da hazýrsýn
Ama dersin ben bütün ömrümü
Senin gölgen gibi
Peþinde koþarak geçiremem ki

Ve sona gelince gidersin
Yenilmiþsindir
Her þeyi býrakýr, kaçar gidersin
Aþkýný da býrakýrsýn
Ama ona direnemezsin
O seni býrakmaz
Kalbini ele geçirmiþtir
Ondan baþkasýný istemez, almaz
Ve seni yalnýzlýða hapseder
Sen yine aðlarsýn
Ve seni yine kimse görmez
Ýþte Aþk böyle bir þey
Yaþamayan bilemez.