Aþk aslýnda tek kiþilikti biliyorduk. Nesnesinden doðuyordu belki ancak baðýmsýz büyüyordu. Yalnýz aþk yalnýzdý yalnýzlýktan bile. Bir aþk emek istemiyordu, yetenek deðildi. Tenlerin çekimiydi yüzlerin biçimi… Bir bakýþa yüklenen anlamdý, bir gülüþün baðladýðý bitimsiz bir zaman. Kâh haindi, kâh yasaklanan…
Gelirken sormuyor, giderken acýmýyordu. Sesi olduðunda hasý olmuyordu. Alabildiðine özgür, seve seve mahkûmdu kelepçeye. Sürmekti kendini, bildiði ne varsa yüreðinin yurdundan, bir adým dahi yol alamamaktý karanlýklarýnda zaman zaman...Özlemi alýp koynuna, arzuyu katýp önüne, dilsiz çaresizliklere uyanmaktý. Her sorunun cevabýný bilmek, hiçbir cevaptan emin olmamaktý. Gammaz suskunluklarý oyuncu haylazlýklara ulamak, perde kapandýktan sonra aðlamaktý.Ýncirdi, elmaydý, suçtu günahtý, vebalinden korkmamak,utanmamaktý.Büyülü sýr sayfalarýnda silik metinler, manalarý satýr aralarýnda aramaktý. Hep ayný harçla kapamaktý yüreðin çatlaklarýný. Açýlýrken ses çýkarmamaktý. Sonra gecelerce aylarca yýllarca amansýz zamanlarca yalamaktý yaralarýný …

Belki hesapsýz bir çýka geliþ?
Yok,Hayýr…… Hüner; ýstýrabýn yükünü tek baþýna taþýmaktý. Her adýmý yalnýz atýp, her yokuþtan bir baþýna yuvarlanmaktý…
Belki en yalýnýndan bir itiraftý.
Deðildi… Ustalýk; yaralarý söylenmemiþ sözlerin býçaklarýyla daðlamak, anlatamamaktý. Sevinçlerin coþkusunu paylaþamamak, yol ararken çýkmazlarda, kimseden tarif soramamaktý… Çekip gitmekti kalabalýklardan, yüreðini alýp avucuna. Yerlere düþürmek, kaldýrmak için eðilen kimseyle, karþýlaþamamaktý..Ve basmasý karalarýn gün ýþýklarý içinde, nefes alamamaktý… . Tümüyle çýrýlçýplak soyunmak, kendinden arýnmaktý. Yokluðunda dar… varlýðýnda har ...yolunda pir olmaktý...
Arzu KULAÇ SEVÝMLÝ