o farkýnda olmasa da; asma merdivenin aralýðýndan izlerken onu, içimden bin bir düþünce geçiyordu, her biri onu tanýmlamaktan aciz. kaybolan diller kadar eþsiz bir rüzgar savurdu ipeksi saçlarýný ve baþladý varlýk sancýlarý...

uzanýp tutabilecekken ellerini, senin benim olduðunu bilmeyenler, benim cananým olduðumu bilmeyenler senden bahsettiler bana, senin olmadýðýn sahte muhabbet köþelerinde. seni sordum iyi dediler, yaþýyor iþte.

çok sigara içmesin demiþ benim için, öksürtüyor onu, uyuyamýyor sonra. güldüm sade ve sessiz. aramýzda evlat acýsý gibi üç buçuk saat varken, ben seni düþünüyordum gökten düþmeyen yaðmur damlalarý eþliðinde. ansýzýn baþlayan yaðmura ne kadar hazýrlýklýysam sana da o kadar hazýrlýklýydým.

annem ne der diye korktuðum ve uzattýðým saçlar benim üniversite yýllarýmýn ilk yýlýna rastlardý, seninle ayný zamana. pantolonum diz yapmýþtý seni ilk gördüðümde, belki sen o kadar da dikkat etmemiþsindir. ama sahte muhabbet köþesinde hep senden bahsedilince lanet olasý ekstra defterler açýlýyor. eski yaralarýmýn kabuðu soyuluyor, tuz basýlýyor acýmasýzca; ama simit ve ayran hala güzel.

herkes sipariþini verdi, her zaman kahve söylerdim, bu sefer viþne suyu söyledim, sen onu severdin çünkü. kýzardýn sürekli kahve içmeme, ama sað tarafýma yatýp da uyuyamadýðým gecelerde alýþmýþtým kahveye, kaðýtlarýnýn köþesinde kahve izleri vardý sana yazýlan þiirlerin. masamýn üzerinde kültablasýný ýskalayan asi küllere annem kýzardý.

üstü açýk uyur o hep demiþ anneme açtýðý telefonda, dikkat edin ona demiþ. geceleri annem geliyor o günden beri, gözlüklerimi çýkarýyor ve saçlarýmý elleriyle tarýyor, ben seni hayal ediyorum, kýpkýrmýzý gözlerim kapalý. kokunu getiren o þerefsiz yaðmur burnumun direklerini sýzlatýyor, annem uyumadýðýmý bilmesin diye çekemiyorum da. sýrtýmý iyice örttüðünden emin olduktan sonra odamýn kapasýný sessizce kapattý, ay ýþýðý gelirken penceremden.

sabahlarý daha fazla dayanamadýðýmdan kalkýyorum belki de, imkaným olsa her zaman uyurum. bünye daha fazlasýný kaldýrmýyor, çalar saatin köþesinde resmin varken uyanmamak evrenin kurallarýna karþý gelmek gibi ve allah isyankarlarý sevmez. þýpsevdi kýzgýnlýklarým ve sis düdükleri vardý içimde, allah'ým sabahlarý bu kadar yükle uyanmak ne kadar acý!

bekle
sonu gelmeyen cümleler
ve üç noktalar kadar
büyük itiraf
kalemim kýrýlýrken
seni düþünmek.

oh be rahatladým.

hece ölçüsüz þiirler kadar güzeldin oysa sen ve annem yýlmaz erdoðanýn þiirlerini severdi, sigarasýnýn ucundaki kül uzayýp giderken. uzun ve þehirlerarasý yollarda sevmedim ben seni yýlmaz erdoðan gibi, istanbulda trafik sýkýþýk olurdu ve ben yanaðým cama dayalýyken seni sevdim en çok. bir yanaðým soðukken diðerinden, yaþadýðým onlarca duyguyu kaðýtlar kaldýramazdý ve þoförle konuþmam yasaktý, yalnýzdým otobüste bile.

senin için greenday dinledim, gitarýmýn yýpranan köþelerine bakarak.

kýz kardeþim geldi yanýma. dizimin dibinde otururken beraberce izledik doðan güneþi, dinledik ezaný.

- abi seni tüm tokalarýmdan daha çok seviyorum, dedi sýkýca tutarken elimi.

sustum.

annem balkonda sigara içiyordu.

sen uyuyordun.

kýz kardeþim ve ben greenday dinliyorduk.

aramýzda evlat acýsý gibi üç buçuk saat vardý.