Tükendi artýk þu nakdi ömrüm neyleyim
Þehredilmeye muhtaç ahvalimle boyun büküp umuda göçüp gideyim
Kimseye ses etmeyim, kalbimin yetimliðini gizleyip inleyim, çaresizce titreyim
Yeter ki kimseyi üzmeyeyim, zanlar içinde çürümeyip nefesin ulviyetiyle aþka ereyim


Ne hamasetin kör duvarlarýnda inleyim
Ne kýskançlýðýn esaretinde müddeti nefes için halimi eþkâle söyleyim
Ne ülfetten nasipsiz kalbin, nede þereften bihaber halin kadrine muhtaç olayým
Ýncesazýn, ruhi cenahýn, hukuki ikmalin, vecdi ihsanýn, ulvi hazzýn aþkýyla yanayým


Dilde sermayem yok, halde aþk bir ok
Nazarýn perdelerinde, efkârýn sahnelerinde, sine-i mahzunluk bir þok
Ne vakit tezahür ederse, yüreðin hicraný açýk denizlerin derdiyle kederlenince
Elaman diyen gönüllerin, feryadý duyulmayan nefeslerin ve anlaþýlmayan melallerin


Vurgun yemiþ garipliðin kalbindeyim
Neyleyim, ne söyledimse, nasýl kelamý kavlince derledimse anlamadýn
Hiç okumadýn ve anlamak için zanlarýndan kurtulmadýn, sadece haykýrdýn
Yargýlayan gözlerinden, muhabbetsiz nefesinden, ülfetsiz kalbinden usandýrýp yaktýn


Ne kadar yakýn olsak ta çok uzaktayýz
Bir baþka ifadeyle ayrý dünyalarýn rahlesinden eðitim alan soluklarýz
Tashihi kanaatin, zahiri halin, vicdan bakirliðinde daðlanmýþ nidanýn harýyýz
Akla gelen ne varsa gayretin yýldýran çabasýyla sabredip ve susmaya þimdi muhtacýz


Çýk artýk kuytu karanlýðýn koridorundan
Sosyolojik temayüller bilinirken ve hakikatken, hala eskilerde kaldýn
Tekâmüle inanmadýn, teknolojiyi dýþladýn, insanlarýn muhabbetini ayýpladýn
Bilgi saraydan anlamadýðýn gibi, anlayan ve alakadar olan herkesi çetleþiyor sandýn


Aldýn kitabý celili odana kapandýn kaldýn
Hiç anlamaya ihtiyaç duymadan okumaya çalýþtýn, tilavetler yaptýn
Hafýzý kuranlarýn, namý meþhur soluklarýn, kasetçalarlarýný aldýn, neyi anladýn
Kulaklarý rahatsýz edecek kadar teybin sesini açarak, o gözlere þaþkýnlýðýný yaþattýn



Mustafa CÝLASUN