GÖÇMEN KUÞLAR
Dizilip yol boyunca baþ baþa vermiþ gölgeler,
Ne hallerini soran var ne bir yerden bir haber.

Sanki sazsýz orkestradýr;biri çalar beþi söyler
Dillerindeki tek þey;hayal olan eski günler.

Yýllar su gibi akar,düþünmezler niçin böyle.
Þükrederler yürekten bir gün daha geçti diye.

Akýllarý ahrettedir,fikirleri dünyada
Gerçek hayal karýþýk yaþýyorlar bir rüyada.

Yýllar önce terk etti bu dünyayý eþleri;
Hayýr dua göndermektir,en birinci iþleri.

Kimileri torunum der,kimi dertli damattan;
Kimi elde kazak örer kimi bezgin hayattan.

Ne televizyon ne makyaj;içlerinde mýsralar…
Bir çok mani bilirler,baþlarýnda kýnalar.

Pürçükleþen yüzleri madalya olmuþ onlara;
Ölüm korkunç bir son deðil,ibrettir anlayana.

Þu romatizma olmasa kalmayacak hiçbir dert;
Onunla doðmadýlar,onlarla gidecek meret.

Þimdikiler yaþamaz,onlarýn yaþadýðýndan
Kimse bahsetmeyecek altýn masal çaðýndan.

Yitirince anlarýz hep her þeyin kýymetini,
Nineler öðretmedi mi dilini,milletini?

Herkes misafir dünyada,göçüyor lakin tarih,
Onlara torun olmak bizler için büyük talih.

Ýsminiz yaþasýn diye kazýyayým taþlarý
Dünyadaki en mübarek güzel göçmen kuþlarý

Ulu çýnarlar gibi yetmiþi aþkýn yaþlarý,
Ninem ve biricik saz heyeti arkadaþlarý …
Ünver PAZARLI