NEREYE GÝDÝYORUZ?

Bombalar düþüyor gökyüzünü yararcasýna
Kurþunlar insanlarýn yanýndan geçiyor sinek výzýltýsý misali
Toprak cesetlerle birlikte kana bulanýyor
Ve ben ölümden korkmadan
Yürüyorum ceset yýðýnlarýnýn arasýnda
O an rastlýyorum kopmuþ bedenlere
Elsiz, ayaksýz kalmýþ insanlarý görüyorum
Onlarýn çektiði acýlarý görerek hüzünleniyor kalbim
Ama az ötede küçük bir bebeði görüyorum tüm þirinliðiyle
Yanýna gidip acýlarýna derman olmaya çalýþýyorum
Ama annesi onu kurtarmak isterken
Oplu yaþasýn bu berbat dünya da diye feda etmiþti kendini
Bu küçük beden ne amaçla olduðunu bilmediði bir savaþta
Bazýlarýnýn çýkarý uðruna yitirmiþti annesini
Ve artýk bir daha ne annesini görebilecekti
Ne de annesinin kokusunu hissedebilecekti
Irak’ta, Afganistan’da ve daha birçok yerde
Kaç çocuðun annesiz, kaç annenin çocuksuz kaldýðýný
Biliyor mu acaba çýkarlarýný düþünenler
Bunca savaþta yiten binlerce canýn hesabýný verebilir mi savaþlarý çýkartanlar
Bir kurþun ya da bir bomba da insanlarýn nasýl yok olduðunu
Biliyorlar mý acaba çýkarlarýndan baþka bir þey düþünmeyenler
Bir bebeðin annesiz kalmasý sorun olmaz savaþý çýkaranlar için
Ama her savaþ sonrasý dünya annesiz kalýyor
Ve ben sessiz çýðlýklarýn içinde o küçük bebeði yanýma alarak
Üzerime düþen bombalara, yanýmdan geçen kurþunlara inat
Kaçýyorum bu savaþ denen vahþilikten
Ama herkesin sormasý gerekipte unuttuðu
Bu dünya, bu insalýk nereye gidiyor sorusunu sorup
Son umutlarýmý da yanýma alýp
Gidiyorum ölen her bir insaný anarak
Kalbimdeki hüzün ve gözlerimdeki yaþlarla...