Bu gün anneler günü, aðlayasým var dizlerin nerde anne
Yine yâdýma düþtü cemalin, üþüyorum ellerin nerde

Erguvan baharlý bir mayýs sabahýnda, yine seninleyim anne. Biraz kendimden, biraz senden, biraz da içinde yaþadýðýmýz dünyalý, biribirlerini sevmeyen insanlardan, senin o yürekli kültürünün can ezgisinden yoksun kalan, kýsýr birbirlikteliklerden bahsedeceðim. Ýncinen güzellikler o kadar çok ki anne! Geçmiþ deðerlerin inisiyatifi yok olmak üzere, uzak dünyalarda bir baþýna kalmak üzere.

Aðlayasým var anne, akasým gelir kendimi kirpiklerimden
Yine tuz vurdu kalbim yokluðuna, nerdesin, üþüyorum anne

Biliyor musun, hep kendimi sorgularým. Senden yadigâr kalan yüreðimi hep kendim üzerim. Hani akýllý insanlar, duygularý dilden, meramlarý gönülden, güvenleri bakýþlardan anlarlar derdin ya, iþte ben de senin yokluðundan, senin özleminden anlýyorum hasretin közlerindeki yaþamý. Öyle ki, yüreðim deniz gibi, gönlüm okyanus gibi olur… Kimi zaman ýrmaklar boyu akar, kimi zaman durulur, duraklar adeta. Biter orada yaþamým. Ama sen gelirsin aklýma anne; hani bir keresinde beni kurtarmýþtýn ya rüyamda! Ýþte yine bana kýzmandan çekinerek yaþama dört elle sarýlýyorum yeniden ve seni dinliyorum. Beni seni senden baþka kim anlayabilir anne?

Aðlayasým var anne, alýp baþýmý gidesim var bu yerlerden yol yol
Yine kuz kesti tenim kimsesizlikte, aðrýyorum, neredesin anne

Seninle yaþadýðým zamanlarý düþlüyorum þimdi. Fakat o kadar az ki seninle anýlarým! O kadar nayif ki seninle kavgalarýmýz! Vakur ve kocaman yüreðinle seni ne az tanýmýþým anne! Onca emeklerini, katlandýðýn onca çilelerini, tek baþýna hem anne gibi, hem baba gibi oluþunu ne az yaþamýþým anne! Senden erken ayrýlmýþým ve çok erken kaybetmiþim seni! Aðdüye* deðiþini ne çok özlemiþim anne! Kadýn yüreðini, Kafkaslardan esen serinliðini, karlar diyarýndan gümüþ kemerli silüetini ne çok özlemiþim anne!

Nerdesin caným annem neredesin?

Seni þimdi yetiþkin biri olarak düþündüðümde, güçlü oluþun gelir aklýma. Örneðim, modelimsin. Ama þimdi sana soruyorum, güçsüz anlarýn, ya da kendini yalnýz hissettiðin anlarýn oldu mu anne? Bir yudum sevgiye, bir demet güzel söze, ya da, sýcak bir dostluðun içtenliðine ihtiyacýn oldu mu anne?

Çok zaman geçti seni görmeyeli off özlüyorum seni anne
Çok zaman aðrýdý senden uzak, nerdesin, düþüyorum anne

Ne için baþlamýþtým mektubumu sana yazarken? Ah, bu deli kýzýn sende kaldý anne. Kahverengi, Sevgili kýzýn hâlâ sen de yaþýyor. Ama gene de bu çocuksu yüreðimle kýþlarýný öðrenmek, düþlerindeki baharlarýný keþfetmek isterdim. Gözlerinden akan mayýs yaðmurlarýnýn tadýný, saçlarýnýn grileþen rüzgârlarýný paylaþmak isterdim. Büyümek isterdim masallarýný dinlerken nefesinin o yakýcý güneþiyle. Ama yoksun, yoksun iþte anne. Hâlâ büyüyemedim ben, hâlâ sana muhtacým, hâlâ seni arýyorum anne neredesin?

Yolunu kaybetmiþ bir yolcu gibiyim, gidiyorum avare
Gümaným, þefkatinin rengine, ahvalim var nerdesin anne

Yürek yoldaþým, insanlar bir garip. Öz kültürümüzden, hani senin uyuduðun o kutsal topraklarýmýzdan olanlar bile çok garip. Anlýyacaðýn, herkes çaða uymuþ gibi, ya da bana öyle geliyor. Haa güzel insanlarda var hani… Geçen bir akarsu tanýdým. Bana bir “kayýkçý” hikayesi anlattý. Küreklerle, bir baþtan bir baþa, dil sürtmeçlerinden sörf eden bir kayýk. O kayýkta bende varým anne. Yüzmeyi beceremezsem boðulabilirim sýð sularda. Öyle çok ihtiyacým var ki sana anne! Al beni kollarýna , saçlarýmý okþa, teselli et beni. Yalnýzým anne, çok yalnýzým…Muhtacým þefkatine anne! Gel yeniden yaþam gücüm ol, birlikte beþinci mevsimleri yaþayalým, onüçüncü aylarda birlikte olalým, birlikte varalým aþkýn ikramiyesine.

Duyuyor musun, hissediyor musun aðladýðýmý? Bu gün senin günün anne. Sözde sana yüreðimin sevgi mahzenlerinden demli bir çay süzecektim. Akideli havadisler aktaracaktým sana. Ama görüyorsun, o kadar doluyum ki! Hep kendimden, tekleyen benliðimden bahsediyorum. Baðýþla beni güzel annem! Baðýþla beni…

Günün kutlu olsun anne, gözlerinden öperim…

07/05/2010