Ne geçen þu hali zamanýn dili var
Ne sine-i melalin serdettiði hüzün aþk için bir ar
Hal solunca, göz ferden uzaklaþýnca, takat bir yudumluksa nerde har
Kar niye melalim için titreten nar, nereye yaslansam hicraným durmaz baþlar


Artýk ne muhayyilemde, ne serde
Gizem niye halin deminde ve çaresiz sessizliðinde
Kalbim inþiraha erse bile, gönül kapým bir açýlsa hele ne dilerim söyle
Dil kuruyor, göz akýyor, heves çekiliyor, muhtaç olduðum her þey uzaklaþýyor


Vecdin firaký nerde kaldý bilsem
Bin hüzünlü nefeslendiðim kalbimi kime zikretsem
Ruhumun gamýný serdetsem, fark edemediðim ne kaldýysa veda etsem
Açýk denizin býçkýn dalgalarýna serilip, hali dürüp, efkârýmý ayan edip göçsem


Bir pusula yazarak þiþeye sürsem
Ummanýn deruniliðinde bekleyen o hasrete eriþsem
Ne açlýða iliþsem ne tokluðun hoyratlýðýnda gitsem, edebi aþkla içsem
Muhtaç olduðum, yoluna ram olduðum kayýtsýz þartsýz sevdasýyla yol aldýðým


Katrenin ilzamýnda bir mühür var
Daðýn vakarýnda tevazuu aþkýn asudeliðinde kokar
Suhulet nazarýmý sarar, ülfet her haliyle ibrete misliyle ve sürurla akar
Tefekkür ilimsiz neye yarar, rabýta nitelik yoksa fakirlik için kar, ihlâs kime ar


Muhtaç olduðun ihsan ruhunda yar
Aþk, hakikatten arîleþince nefsanîlik için bir nazar
Hesapsýzlýk neye yarar, zül nefes kimin için efkâr, biçarelik her yerde yar
Aldatýrsan, aldanýrsýn ve niyetin hasbiliðini yudumlamazsan sýrnaþýp kokarsýn


Günü gün etmek, müddeti bilmemek
Kalbin sahibinden, ruhun dirliðinden aþkýn erdeminden
Uzaklaþarak dünyanýn gailesiyle buharlaþmak, arifin sezgisinden kaçmak
Durmadan koþmak, hedefsizliðin hedef haline geldiðinizde ayýlmadan yaþamak


Þemsi tebriziyi, Seyyid Burhanettini
Mevleviliðin zikrinden sudur eden muhayyileyi dýþlamak
Aþk anlamadan, canýn sudur eden harýnda coþmak ve kaybolmak sevda mý
Ýradeden vazgeçerek, gönlü hasrederek, divanýn vecdiyle meþk eden ahvalindir aþk



Mustafa CÝLASUN