Bizim köyün köylüleri þehre gider. Çalýþmak için de amele pazarýnda beklerlerdi. Ve o gün kýsmetlerine ne iþ çýkarsa onu yapar yevmiylerini alýrlar biraz para biriktirince de köylerine geri dönerlerdi. Kimi zaman inþaatta kimi zamanda taþýma iþlerinde çalýþýrlardý Bir gün köyden Hasan’da bizimle gelmek istedi. Hasan biraz safça, akýl fakiri, divane biriydi. Annesi; “ aman ha oðluma göz kulak olun emi ! “ diyerek bize emanet etti. Ben de þehre gidecek olan köylülerin rýzasýný aldým. Onlara; “yazýk gelsin bizimle aramýzda idare ederiz.” dedim. Hasan’ýda aldýk yanýmýza þehre gittik.

     Ertesi sabah doðruca amele pazarýnýn yolunu tuttuk. O gün kýsmetimizde ne iþ varsa ve ne iþ çýkarsa gideceðiz. Yanýmýza temiz giyimli bir adam yaklaþtý; “ merhaba, arkadaþlar! bana beþ adam lazým, bahçe duvarý ördüreceðim yevmiyesi elli lira kim gelecek bakalým.” dedi. Böyle zamanlarda genellikle kalifiye olanlar zorda kalmadýkça bu tür iþlere gitmez. Biz ne iþ olsa atlarýz. Ben adama; “ biz beþ kiþi geliriz ama aramýzda Hasan Usta da var ona elli lira az gelir, gel sen onun yevmiyesini seksen lira yap gelelim.” dedim. Adam þöyle bir hepimizi süzdü; “tamam hadi gelin o zaman. ” dedi. Bizi arabasýna aldý. Bahçe duvarýnýn yapýlacaðý yere götürdü.

Adam malzemeleri almýþ, çimento, tuðla, demir, tel örgü, kum hepsini bahçeye yaymýþ duruyor. Bahçeye varýr varmaz köylüleri baþýma topladým; " aman ha! Hasan’a göz kulak olalým, yaptýðýmýz her iþi ona danýþýyormuþuz gibi tamam Hasan Usta , olur Hasan Usta diyerek iþimizi yapalým. Gözünü seveyim Hasan sende uzakta dur. Öyle beriye benzere karýþma! adam anlamasýn bak senin ustabaþý olmadýðýný! ” dedim. Köylüler benim iþaretimle iþe koyuldular, kan ter içerisinde. baþladýlar çalýþmaya. Kimimiz çimento karýyor, kimimiz duvarýn örülecek yerini düzeltiyor. Kimimiz tuðla taþýyor. Bir taraftan da göz ucuyla Hasan’ a bakýyoruz, onun iþaretiyle iþ yapýyormuþuz gibi çalýþýyoruz. Ama aradan çok geçmeden kafamýzý çevirdiðimiz anda bir bakýyoruz ki Hasan eline bir kürek almýþ topraðý temizliyor. Gidiyorum yanýna alýyorum elinden küreði ; “ dur Hasan! adam anlamasýn bak, ustabaþý bu iþleri yapmaz, kurban olayým dur bir köþede.” Hasan kenara çekiliyor çok geçmeden yine eline bir kürek alýp baþlýyor toprakla cebelleþmeye. Bu seferde bizim köylüler onu teskin ediyor. ; “ Gel hele Hasan býrak! bu bizim iþimiz, senin deðil.” Üç beþ derken bu sahne tekrarlanýyor. Biz adam Hasan’ýn ustabaþý olmadýðýný anlamasýn derken. Hasan tam bir amele gibi çalýþmaya kalkýyor.

Biz böyle Hasan ile uðraþýrken gözüm duvarý yaptýran adama takýldý. Adam uzaktan bize bakarak kýs kýs gülüyordu. O zaman bu oyunu elimize yüzümüze bulaþtýrdýðýmýzý anladým. Yapacak bir þey yoktu. Adam biraz sonra yanýmýza gelerek; “ ya býrakýn artýk Hasan’ý kendi haline ben O’nun ustabaþý olmadýðýný çoktan anladým. Tamam baþýnda anlaþtýðýmýz gibi ustabaþý yevmiyesini de vereceðim. Býrakýn da adam kürekten bari hýrsýný çýkarsýn!” diyerek bizi payladý.

Biz de artýk þapkamýzý aldýk elimize baþladýk Hasan’ý seyretmeye…

Alýntý