Gömleðimi çýkarmak kadar kolay olsa seni de çýkarmak içimden.
Soysam seni kendimden, çýrýlçýplak kalsam, sadece ben kalsam.
Sensizlik dokunsa da yüreðime, sana uzak olsam.
Her gün takvimden gün siler gibi sana dair bir anýyý silsem belleðimden.
Yavaþ yavaþ arýtsam kendimi. Yaðmur damlalarý gibi kalsam, sensiz düþsem topraða.
Kurtulsam yürek yangýnlarýmdan. Soðuk küllerimi rüzgarlar savursa, geriye ben kalsam.
Býraksam kendimi þehrin kalabalýðýna, gürültüsüne; kaybolsam tanýmadýðým suretlerde.
Gitsem bilmediðim bir kente seni geride býrakarak. Bense yediverenler gibi tekrar tekrar açsam ruhumu umuda, mutluluða ve aþka.