Hasrettiðin edebi halin
Ne kadar muvazeneli ahvalin, niye ahenksizim
Ýzlediðim yollar çok yordu, vefasýz nefesler ne kadarda korkuttu
Ülfet unutuldu, erdem müþkülü kordu, basiretsizlik artýk adeta bir ordu, aþk soldu


Dile gelen söz, öz olmayýnca
Vicdanýn bakirliði hal için gülü koklatmayýnca
Ne kadar damarlarda kan, durmadan aksa da, fazilet ne uzakta
Adam olmak olaysa, han ne kadar yalnýzlýk yaþasa da korkma, insan olamadýkça


Pencerem yine bomboþ kaldý
Umudun yolculuðuna çýkan kuþlar kanatlanarak rýzkýnda farktý
Umut nite hardý, niyet bu bakýmdan sevdaydý, aþk illaki olmasaydý
Ýnsan olmak ne kadar aktý, merak sultandý, akýl rakstý, tefekkür ilzam olan sanattý


Çýktým yine tepelerin kýdemine
Seyre daldým hali fakirliðimin sahifelerine, hüzün çöktü yine
Derlediðim güfteler içimi titretti gene, rast eserler yakýþmýyor bu hale
Gözyaþlarý düþtü sineme, nefeslendiðin hicran niye, ýstýrap çekmek ne müþkül hadise


Rengârenk açan laleleri gördükçe
Gülün naifliðini süzdükçe, ayetler ahvalimden sökün edince
Hatýratý koklamak baþlýyor gene, terennüm ettiðim fütuhat anýyor yine
Her sebilin hazin hikâyesi, surlarda fakirleþen aþiyanýn kalesi ve bülbülün aþk nefesi


Ummanýn serhatlýðýný hatýrlattý
Kim ona bandýkça, dalgalarýn sancýsýyla yandýkça aþký yaþattý
Yalýn ayaklarýn çilesinde, sabi nefesin hüznünde, çileye ram olan nisa ardý
Artýk her bir yanda neme lazýmcýlýk baþladý, küresellik adýna ne hinlikler pazarlandý



Mustafa CÝLASUN