Ne kuþlar vardý bugün gökyüzünde ne de rüzgâr
Sen gidince her yer karardý pamiçim
Gözlerim uyku görmedi
Sen gittin ya yalnýzlýk sardý dört yanýmý

Rahat ettin mi oralarda bensiz
Gezdin mi gezmediklerini
…
Zaman geçiyor biliyorum
En fazla iki gün
Çabuk geçse de alýþmamýþ ya yüreðim
Özlüyorum iþte
…
Bugün pazardý
Sanki hafta arasý gün gibi
Sensiz ve boþ
Sýnav heyecaný vardý tüm okullarda
Hayatlarýnýn sýnavýný verir gibi…
Okul önleri kalabalýk, tedirgin…
..
Her þey sýralanmýþ gibi
Hayat ölüm çizgisinde
Adým adým yol alýyor insanlýk
Kimi maðrur, kimi boþ,
Kimi ise heyecandan ölmüþ

Evet, sevdiceðim sen yoktun bugün
Ben yoksuldum sensizlikten
Meðer sen bütünümmüþsün
Babasýz kalmýþ çocuklar gibiyim bugün
Adýmlarýmý kýsalttým bir nefes aldým
Sensizliði düþündüm
Ne zor geldi bilsen..
Hemen baþka yola girdim hýzlý adýmlarýmla
Günüm bitiyor akþamýn kýzýllýðýnla
Güneþ batarken
Dinliyorum toygarýn kalbimdeki sancýsýný
Bir damla iniyor gözümden
Boðazýmda biraz acý
Nedenini sorma
Bilmiyorum
Ýki saat kalmýþ gelmene
Bilmiyorsun klavyedeki dansýmý
Seni anlattýðýmý…
Alýþmýþým sana,
Huzurun dokunuþuyla…
Seni özledim



Deniz
Yunanistan-2010-nisan-11