Gözler görmez, dizler yürümez
Kalan takatim bir þevk için gönülde hiç filizlenmez
Nefesim, hicranýn esaretinde pervazlara dahi nazar edemez, gülmez
Sürgünlüðüm bahtým için kalbimi felaha erdirmez, sürur içinde aþka eriþtirmez


Ne vakit ram olduðum hasret
Sinemi titreten andýðým kasvet, gönlüm için bir dert
Dert benim, elemin serencamýnda ikamet ederim, umudu aþk bilirim
Artýk neyleyim, dil susunca, melal aðlayýnca, baðrým daðlandýkça aðlar göçerim


Duyduðum her feryadýn abadý
Firaka uzanan hissiyatý, sazendenin hicraný yakar
Gözyaþlarým sinemin ikliminde kuruyan þevk için edebin arýyla akar
Nidamý kim duyar, yangýnlýðýma kim aðlar, esrarý mucibince niyaz sevda kokar


Gül, dikeniyle idrakime bakar
Fakir halimde ne bir har ve ne bir nar kokuya sokar
Eðer vuslat felahým için çileyi icbar ediyorsa, eza halim için efkârsa
Neyleyim, sukut ederim, sabrýn ülfetiyle ahirim için çaresiz beklerim, haz dilerim


Nice umutlar kanatlanýp uçtu
Avare aklým için mukallitlikten kutulamamak suçtu
Tahkik yetisi niye bir farktý, idrakim için vuslat ne abide bir vattý
Zafiyetler, kalbim için muðlâktý, iradem var iken, azimet vicdanýmda aklanmadý


Kaldým ýssýz sokaklar elinde
Sönmüþ lambalar her vakit haþyeti yaþatýr dirliðimde
Þayet ar etmek, edebin rahlesinde en bakir sahife ise, sefillik halimde
Kalbim titredikçe, ruhum biganeleþtikçe, çýðlýðým hiç iþitilmeyince hüzün sinemde


Artýk ne kalan nefes, ne heves
Bir heyecan yaþatmýyor hasretin pençesinde ki o ses
Kim için aðlarým, yýllarca niye yanarým, hali periþanlýðýmý anlatýrým
Kabrin baþýnda, topraðýn her yudumunda mizanýn ulviyetini yaþar, aþkla aðlarým



Mustafa CÝLASUN