Aldý bütün þevkimi sineme ekti hüzün
Ne kadar dile gelen güz var ise þimdi sinemde pek sökün
Ey esrarý ar, ey hazana salan kar, ey ruhumu hicran elinde býrakan har
Ne olur yüksünme, derdi gamým ile üzülüp kederlenme, razýyým ben bu sýzýya


Gönlüme duçar olan dalgalar ne hazin
Hüznüm açmayan bir bahar misali fevkalade küsküne akýn
Ey avare aklým, iradeyi hicraným, neyleyim ki artýk ben virane bir caným
Nerde bir elem görsem, ruhuma nazar ederek serinlik versem, dinmez efkârým


Aldý götürdü o ihtiþamlý nazarýn nerde
Sanki yâd ellerin ilzam olan en hicranlý nefesinde sinemde
Baþ edemediðim kederim alýp götürüyor hüznün esininde bekleyen edebe
Þimdi murat eylediðim hakikat, gönül sayfamý açarak çaðlayýp sürura akacaksa


Gel ey esini meftun býrakan hazzý aþk
Her ne hikmetse nasibi ak olacak sinemde sudur eden fark
Bir baktýn, sinemde mümbit bir koku býrakarak uzaklaþtýn, halimi daðladýn
Bir an dahi olsa, temaþa eðlediðin her vakýada, gönül boþalýyor umman hazzýyla


Açýldý gönlüm, sökün ediyor bak esinim
Dile getirdiðim ve sinemde demlediðim o meraký hasretin
Yetti bir ömre bedel olsa da, ruhumun hicran damlalarý mütemadiyen aksa da
Nefesim vakti mutlak olunca, kalbim ram olduðum hasretin o edebiyle coþtukça


Kanýyorum içli içli, yanýmda olmasan da
Neyleyim ki bahtým sabrýn kollarýnda, hakikati aþk farkýyla
Her gecenin hüzünlü matemi sineme elemi zerk edince, hissiyat sancý içinde
Ne söylerim, her ne nasip olmuþsa itirazsýz boynumu bükerim, aþk esinindeyim


Bir kor ki sinemi haþyetin kollarýna býraktý
Hazzý sevda olunca ne aklým kaldý ve ne de hesabýn hülasasý
Her eþiðin kadrinde idrakin farký hardý, niyet halis olunca nasibi hak ihsandý
Kul niye nedamet içinde nefesi sahipsiz býraktý, illaki irfan edep içinde aþkla ardý


Mustafa CÝLASUN