Ne kadar sessizliði terennüm etsem
Yüreðimin sýzýlarýný derleyerek ruhum için zikretsem
Hali fakirliðimle kime ne söylesem, edebin naifliðinde ikamet ederek göçsem
Ömrümün hazan sayfalarýnýn resmini akseden mýsralarý nakþetsem bir ah çeksem


Ne ötenin kadrini hakkýyla bildim
Ve ne de tevdi edilen her ne kutsiyet var ise nefeslendim
Maðdurluðumu kimseye þikâyet etmedim, çaresiz boyun bükerek hep aðladým
Bahtýn senasýnda, vaktin gazasýnda gönül sayfamýn açýlmasýný hakka niyaz ettim


Ancak hüznümü bu sayede gemledim
Akan gözyaþlarýmý hakikat için yorumladým ve kandým
Ne kadar inandýrdým, kimin hamiyetine susadým, hasretin baðrýnda konakladým
Bazen yunusu andým ve bazen þemsi tirmizinin aþkýyla ferahladým, hakka yandým


Virane gönlüme aþký hiç anlatamadým
Burukluðumla köþemde yýðýlýp kaldým, aþký sayýkladým
Çýktýðým her yolculukta, suyun aþkýyla daðlandýkça, yaðmurun esininde kaldýkça
Durmadým, bir nebze olsun duramadým hissiyatýmý beyan etmek için ibrete yazdým


Ahvali þahsiyetim yýkýk bir duvar gibi
Nereye yaslansan sanki bir zelzele vaki, samimiyet hani
Sadakat kuþlarýn yüreðine tabi, nebatat aþkýn saðanaðýnda bahþedilen hazda kadý
Bir ses ver, sinemde esmiyor anlamlý yel, gel ey yolcu sen bari þevkinden bir paye ver


Niye figan içinde nefesimi salýveririm
Ýklimin her raddesinde hazanýn suskunluðunda ikamet eder, giderim
Neyleyim, bahara eriþmeyen bu zavallý gönlümü kime ve nasýl þikâyet ederim
Sabrederim, hasredilen ne kadar nefes var ise, hamiyeti dileyerek, vaktimi beklerim


Bu kadar bedbin iken, sen neredesin
Çýkmayan sesin, hasredilmeyen nefesinle fevkalade meraký celbedensin
Niçin böylesin, aþikâr olmayan halinle hayli külfetsin, serdetmediðin ülfetinle erksin
Lakin ne kaldý artýk geriye, biten sayfalar baþladý dürülmeye, ruhum hüzne göçmeye



Mustafa CÝLASUN